Adventure tour day 11
Zondag 25 mei 2014
De dag van de president verkiezingen in Oekraïne. We gaan eerst de motoren pakken. Als we klaar zijn komt uit huis achter het hotel een
jonge dame met schort. Die komt vast het ontbijt voor ons maken. We lopen naar binnen en daar staat de mevrouw in de keuken een eitje te bakken. We gaan zitten en het ontbijt wordt geserveerd. Er is niet veel te merken van de verkiezingen. We horen de kerkklok om het kwartier slaan. De mensen lopen naar de markt en als we wegrijden is iedereen met de dagelijkse zaken bezig. Ik kijk of ik stemlokalen kan zien. In een dorp zie ik een groot gebouw en er hangt een Oekrainse vlag en er lopen mensen in en uit. Dit is de enigste stem aktiviteit de we hebben gezien vandaag. We rijden de snelweg op richting Odessa. We volgen de weg 40 kilometer om rechtsaf te slaan naar de grens met Transnistrie. De weg is recht. Rechter dan recht alleen hier en daar wat gaten. Men heeft over de betonplaten geasfalteerd en ook dat plakt niet helemaal goed. We schieten goed op en komen kwart over elf aan bij de grens. Eerst Oekraine uit. Dat ging heel snel binnen half uur waren we door. Er liep een meneer met een blauw T Shirt met europa embleem. Hij stond bij onze motoren met nog een meneer. Ik vroeg of hij van Europa was en dat klopte. Hij was een Duitse Douanier die voor 1 jaar aan de grens met Oekraine en Transnistrie was gestationeerd om te kijken waar handelingen en formaliteiten voor verbetering vatbaar waren. Het werkt want dit was de snelste doorgang. Hierna kwam de grens met Transnistrie. Bij het binnenkomen kregen we een Migration formulier. Het was in Engels dus dat ging goed. Dit ingevuld en naar het eerste loket. Men bestudeert het paspoort en kenteken. Ik moet een aantal keer uitleggen waar het chassis nr staat en wat het bouwjaar is. Uiteindelijk mag ik naar loket twee waar de motoren al staan. Er is een aardig rijtje achter ons ontstaan. De beambten zijn vriendelijk maar onze documenten snapt men niet helemaal. Hij geeft weer het blauwe formulier en vraagt om het in te vullen. Ik zeg tegen hem dat ik het niet kan lezen en of hij het kan invullen. Hij roept een collega en ik moet mee het gebouw in. Ik moet even wachten hij praat met een andere beambte. Ik moet weer mee komen en we gaan de andere kant weer naar buiten naar zijn eigen hokje. Hij zegt dat hij het kan voor 50,00 euro. Ik laat hem mijn portemonnee zien en zeg dat ik dat niet heb. 500 Grivna mag ook maar ook zoveel heb ik niet meer. Ik probeer af te dingen maar dat lukt niet. Ik weet dat Janny nog precies 50,00 euro heeft en ik ga dat halen. Ik kom terug en hij begint met invullen. Wat hij aan het doen was weet ik niet maar hij gooide allebei de kentekens door elkaar en had uiteindelijk twee formulieren met dezelfde kentekens gemaakt. Ik laat zien dat het niet goed is en leg de papieren op een juiste manier bij elkaar en hij begint opnieuw met invullen. Uiteindelijk zijn we klaar en geeft hij 
alles terug incl de 50 euro. Hij zegt dat ik naar binnen moet naar de inspecteur. Ik geef de papieren aan de inspecteur met in mijn paspoort de 50 euro en hij begint te controleren. Zijn collega had maar in eenvoud ingevuld en belt op en kan hij de formulieren nog keer invullen. De inspecteur was inmiddels begonnen met de eerste. We praten wat en hij vind het mooi dat we zo reizen. Hij zegt het top te vinden dat Janny zelf rijdt. Hij is klaar en stapt zijn hokje uit en ik krijg een ferme handdruk en hij zegt friend have a good journey! Ik bedank hem en ik ga naar loket twee. De motoren hadden we inmiddels langszij geparkeerd in de schaduw. Janny en ik praten nog wat en ik merk op dat er een zwarte mercedes met een meneer al heel de tijd bij het gebouw staat en nu met een oplader naar loketje gaat. Duidelijk een bekende. Ik denk dat dit een Rus is die hier gestationeerd is. Het was nog steeds warm maar in de schaduw met een windje was het uit te houden. De gehele procedure had ongeveer twee uur geduurd. Voor 1 document. We mogen gaan! We zijn voor een tweede keer in Transnistrie. Het is een kort recht stuk. Net voor de brug over de rivier de Nistru gaan we een plaats in. Een grote brede Lange boulevard. Aan het eind was een supermarkt genaamd “Sherrif”. Dit bedrijf houdt met vele bedrijfstakken Transnistrie draaiend. We zoeken een uitzicht op de brug en na wat fotoos te hebben gemaakt gaan we naar de grens uit Transnistrie. Het is een beetje onduidelijk rommelig overal lopen mensen en staan hokjes. Iemand wijst naar hokje onder boom. Hier zit een iets te bruine vrouwelijke beambte. Ze kijkt in de papieren en zegt rijden maar. We starten de motoren als van de andere kant nog een meneer beambte om onze paspoorten vraagt. We wachten maar weer even maar al snel hebben we ze weer terug. We rijden naar de brug en zien een barricade met legervoertuig staan. We kunnen doorrrijden aan de andere kant staan ook militairen met voertuigen. Ik denkl dat het Moldavisch leger is die de brug bewaakt. We stoppen voor een snicker en plasstop. Hierna rijden we door en slaan van de grote weg af. We rijden door puur authentieke Moldavische dorpen in een heuvellandschap met koeien kuddes. We komen bij een klein meertje waar de weg heel klein en steil wordt. Het is de route dus we rijden naar boven. Boven aangekomen is er weer een brede onverharde weg. Uiteindelijk komen we weer in een dorp en ik zie een motor met zijspan met jeugd erop. Ik geef gas en ze merken niet dat ik achter ze rij. Ze kijken verbaasd achterom en zien twee motoren rijden ze lachen en zwaaien. 
Ik vraag of ze stoppen voor een foto wat ze doen. Ze vinden het prachtig. We rijden weer weg. Bij een splitsing rijden we rechts omhoog en zij rijden beneden langs de velden. Ik zie ze rijden , wat hebben ze een lol de kwajongens…. Via een binnendoor weg komen we aan in de plaats Cricova waar we bij de ingang van de wijnkelders stoppen. Het ziet er mooi uit. We maken wat foto’s en rijden naar Chisinau. We vangen wat regendruppels op maar nat worden we er niet van. We rijden de stad in en komen al sn el bij het hotel. Hier worden we opgevangen door de portier. Ik meld mij binnen en krijg de sleutel. Hotel Cosmos kamer 601 met Wifi. De portier loopt mij voor naar de achterkant van het hotel waar een andere meneer zit die het hek open maakt en we kunnen de motoren hier parkeren onder bewaking van een echte waakhond en portier. We lopen kruip sluip door naar de personeels lift en stappen uit op de 6e verdieping. Druipend van het zweet vallen we de kamer binnen. De kamer is goed. Het gebouw is oud maar er is wifi en airco en een douche ons hoor je niet. Na onze kleding te hebben gewassen en ons te hebben opgefrist lopen we naar de overkant waar Janny een London steak house zag. We lopen naar binnen en komen in een gezellig restaurant. We zijn wel de enigste maar dat zijn we inmiddels gewent. We eten een heerlijke Traditionele Moldavische kippensoep met een kipgerecht na dit alles bij een bier en een cola. We sluiten deze mooie dag of met een bak koffie.
Morgen gaan we de toerist uithangen.