Dag 34 - Dushanbe > Kalaikum
Donderdag 01 juni (34)
Inmiddels hebben we een eigen standaard ontbijtje ontwikkeld dat bestaat uit lokaal brood, een gekookt eitje en thee. Als het even kan wat jam voor op brood. We zitten buiten. De motoren zijn klaar en als het ontbijtje binnen is rijden we de poort uit. Green House Hostel een Oase in de stad voor de reiziger. De M41 is in principe al aan de grens begonnen en we volgen de M41 verder.
De Noord route, de oorspronkelijke M41, is dicht en gaan we naar de Zuid route om uiteindelijk weer op de M41 uit te komen. We tanken de motoren en verlaten de stad. De weg is goed. Na een aantal kilometers verlaten we de weg en slaan rechtsaf. De vlakte maakt plaats voor bergachtig gebied. Al slingerend door de bergen zien we links meren. Het zijn blauwe meren die als druppels water tussen de bergen liggen. Langs de weg worden dieren geslacht. Onder een boom zien we jongens zitten. Er hangen zakken aan de boom. We kijken goed en zien dat in de zakken vlees zit. We maken een foto en rijden weer door.
De Garmin is een beetje de weg kwijt en ik gebruik de telefoon als navigatie. Met T-raps zet ik hem vast op de Garmin. We rijden door een poort en ja dan komt er een stad. Het is de stad Kolub en tijd voor een tank en snack stop. We tanken en gaan op een overdekte bedplank zitten en eten en drinken wat. Er komt een grote 4x4 bij ons staan. De auto is van de UN en een man stapt uit. Het is een man uit Bosnië die hier werkt om mijnen te ruimen. Hij vertelt dat hij vele reizigers heeft gesproken. Hij zegt dat we voor donker in Kalaikum zijn.
Na de stad gaat de weg omhoog en is onverhard. Het is even wennen aan de motor op echt onverhard. De bergen om ons heen worden hoger en hoger. Aan de rechterkant komt een rivier. De andere kant van de rivier is Afghanistan. Dan rijden we opeens op asfalt. Deze is nog niet klaar. Grote vierkante gaten in de weg worden nog afgewerkt. Dan opeens rijden we in een rij. We gaan er langzaam voorbij. Als we vooraan staan komen er twee jongens die zeggen dat we moeten wachten. De mensen staan naast de auto’s. We vragen wat er is. Dan wijst er iemand omhoog. Janny kijkt omhoog en ziet hoog op de berg graafmachines. Ze maken grote rotsen los die naar beneden vallen op de weg. Op de weg ligt het vol met rotsblokken. Werk aan de weg.
Het is half vier als we weer verder kunnen. 2 uur hebben we gewacht en kunnen nu weer door. Na de werkzaamheden zijn er asfalteerwerkzaamheden. De bovenlaag is net met vloeibaar bitumen ingesmeerd. Het spat en alles komt onder de asfalt spetters. Na een paar kilometer is het asfalt klaar. We worden voorbij gereden door de lokale taxi’s. Meestal Toyota Landcruisers. Ze rijden aardig door en dan gaat er wel eens wat kapot.
De omgeving is indrukwekkend. Hoge bergen, vergezichten en Afghaanse dorpjes. Er rijden ons rrote vrachtwagens tegemoet. Ze hebben grote metalen trailers. Dit zijn de vrachtwagens die vanuit China de zijde route berijden. We komen weer iets in de bewoonde wereld. We zien soldaten oefenen en in de dorpjes worden we toegezwaaid door kinderen. Er volgt nog een stukje onverhard vlak langs de rivier. Dan staan we opeens in het dorp Kalaikum. We stoppen bij een benzinepomp. We vragen naar benzine. De man loopt niet naar de pomp maar een schuur in. Hij komt terug met een emmer en een trechter. We tanken vol en zoeken het Hotel. Midden in het dorp staat een groot nieuw Hotel. We zetten de motoren naast het Hotel en we ploffen neer in onze kamer.
Er is geen restaurant in het Hotel en we lopen het dorp in. We kopen in de winkel wat voor de volgende dag. Langs de rivier is een restaurant en we bestellen bij een loketje wat eten. We eten rijst soep en iets lokaals met een ei.
Terug op de kamer aan de slag met de Garmin. Na wat gerommel aan het apparaat doet hij het weer.
Morgen een uitdagende rit van ruim 200 km. Op tijd naar bed.
Aantal kilometers 346
Karon Palace Hotel
Shokhmansur st., 25, Qalaikhumb 736400, Tadzjikistan
38°27'17.85'N
70°47'23.10'O
