Balkan 2015 07
woensdag 27 mei
We staan om half acht op het balkon van het hotel. De stad Peshkopi komt snel tot leven. De mannen zitten al aan de koffie, de auto’s rijden af en aan en de kinderen gaan naar school. Na het ontbijt halen we de motoren uit de garage. Best spannen denk dat het wel 45 graden helling was. We rijden de stad uit en de mensen stallen hun verkoopwaar al weer uit voor een nieuwe dag. Alles is open van 07.00 tot 22.00.
We nemen de afslag naar Kukus. Een mooie weg slingerend door de bergen. Je ziet van verre waar je later gaat rijden. We komen zelfs twee groepen motoren tegen. Het is niet spectaculair maar wel mooi. Wil je deze route spectaculair rijden moet je de onverharde oostkant nemen. We komen in Kukus. Het is een grote chaos. Auto’s ontwijken alle gaten in de weg. De verkoopwaar van de winkels staat op de weg en mensen krioelen over de straten. We zoeken een winkeltje om wat eten te kopen. Ik rij de stoep op en wil de motor neer zetten. Bij het afstappen valt de motor om. Midden in deze chaos gaat daar een onbekende op de grong leggen. Het ziet er voor de omstanders beetje raar uit. Omstanders helpen om hem rechtop te zetten. Ik zet hem op de middenbok en Janny koopt wat eten. Bij het wegrijden merk ik dat de versnellingspook is verbogen en niet verder komt dan de eerste versnelling. We stoppen bij een pomp en ik buig de pook goed zodat het weer makkelijk schakelt. Buiten de stad aangekomen gaan we op een terrasje zitten aan een meer om even te bekomen van de hectiek en omvallen in de stad.
We rijden verder en de weg is nieuw breed en mooi. We rijden van het ene dorp naar de volgende kudde. Het landschap veranderd na elke bocht. En we hebben er vandaag wel een paar gehad. We rijden weer door een dorp en ik zie een man aan het lassen en ik draai om en we stoppen. Het is een werkplaats. Er staat een tractor met aanhanger. Hij is de as van de aanhanger aan het repareren. Ik laat de man de zijstandaard zien en vraagt of hij dat kan maken. Er komt nog een man aan en die zegt dat dat wel gaat. Ik demonteer de standaard en de man gaat direct aan het lassen. Hij neemt zijn werk serieus en na klein uurtje is de standaard gelast, gespoten en gemonteerd. We vragen wat het moet kosten en hij kijkt ons beetje aan en de tweede man zegt 2 euro. Ik geef hem de traditionele klompjes als dank en wat geld voor de moeite en we nemen afscheid met een handdruk. Boven de bergen hangen regenwolken en we stoppen bij een benzine pomp om naar het toilet te gaan, snicker te eten bij een bakje koffie. We trekken ons regenpak aan en vertrekken. De weg blijft slingerend door het berglandschap gaan. We rijden een vallei in. Hier is het plaatsje Bytec waar Dorcas een project heeft. Na een korte fotostop in het dorp rijden we verder en verlaten de vallei om een lange afdaling in te zetten naar de grens met Kosovo.
Aan de grens moet een verzekering voor de motor worden afgesloten voor 15 euro. Als dit is gebeurd zijn we zo de grens over. De eerste indruk geeft een ander gevoel dan Albanië. Ook is hier niet alles af maar het oogt iets netter cq luxer. Bij het eerste dorp valt ons op dat er langs de weg heel veel afval ligt van puin tot plastic . Wel honderden meters lang. Dit was ook bij het volgende dorp. Waar het afval in Albanië overal lag ligt het in Kosovo als je een dorp binnen komt. We rijden de stad Pec in. Een vrij grote drukke stad. Ik zie geen goed hotel en besluit om richting de route van morgen te rijden. Hier zien we al snel een motel. De eigenaar is een Duitse meneer die vlakbij Venlo vandaan komt.
We moeten wel zelf ons avond en ochtend eten verzorgen. Op loopafstand is een grote supermarkt met daarna een restaurant. En tegenover ons motel is de bakker. Dus een pizza besteld en in de super ontbijt beleg gekocht.
Morgen Montenegro.