Tailhac mei 2010-4 mei
4 mei
Gisteren op tijd naar bed gegaan. Het was toch wel een vermoeiende dag geweest. Wel wat onrustig geslapen maar schrok om 09.00 uur wakker. Dat was wel lekker. Maar ik moest toch wel snel naar de bakker voor de croissants. Snel aangekleed en keek naar buiten…. Regen en sneeuw zoals Nelly gisteren al vertelde. Dan maar met de auto naar het dorp. Vlak voordat je Langeac binnenrijdt kan je een stukje afsnijden. Het asfalt houd daar op en is het met een dik naar beneden en dan 200mtr klei en dan begint het verhard weer. Even de downhill control geprobeerd en dat werkt. Bij de eerste rotonde is het linksaf een eenrichtingsweg in. Wat stond daar? Een vrachtwagen die aan het lossen was. Kon niet meer voor of achteruit. Het is Frankrijk waar ze alles wat rustiger aandoen dan maar wachten en rondom mij heen kijken. Links een motor, scooter, fiets winkel garage en rechts een atelier waar kleding werd gemaakt gebaseerd op de klederdracht van vroeger. Ik zag wel alweer de croissants zijn uitverkocht. Na 10 minuten weer opgang gekomen en vlak voor de bakker was een plaatsje voor de auto. Een man was zijn marktkraam aan het opzetten met kleding. Met dit weer zag het er troosteloos uit. In de bakker wachten al en aantal mensen en ik ben achteraan de rij aangesloten. Je kan dan goed kijken wat er allemaal verkocht wordt. Het halen van brood is een sociale gelegenheid waar je bekenden tegenkomt en dan op straat een praatje maakt. De bakkerswinkel was uitgerust met automatische schuifdeuren. Hiervoor stonden twee oudere mannen te praten. Hier konden ze droog staan. Hierdoor ging de deur niet meer dicht. De bakkersvrouw probeerde de aandacht van de mannen te trekken maar ik geloof dat ze al iets doof aan het worden waren. Ik stond nog vrij achteraan en kuchte eens hard. Een van de mannen draaide zich om en kreeg een paar franse woorden van de bakkersvrouw en vertrok. Bij het wachten zag ik bij de kassa een mandje staan met heel kleine broodjes . Bij mijn bestelling vroeg ik wat het was. Het waren rozijnenbroodjes. Ik heb er daar 4 van besteld en twee stokbroden en jawel 4 croissants. Bij het lopen naar de auto zag ik auto’s voorbij komen met een pak sneeuw op het dak. Zoveel sneeuw was ik niet tegengekomen. De weg teruggenomen met het stukje onverhard. Door de regen was het omhoog wel glad. Het laatste stukje, een flinke verhoging, een beetje gas en bonk ik was boven. Hier is het de weg rechtoversteken en de weg naar het huisje genomen. Bijna aangekomen zag ik dat boven het dorp de bomen waren besneeuwd. Vandaar de besneeuwde auto’s in het dorp. De tafel was gedekt de eitjes gebakken en gekookt. Het was een heerlijk ontbijt. Ook het rozijnenbroodje geprobeerd. Dit was erg hard bijna niet te snijden. Ik dacht iets van een krentenbol maar hier konden we een ruit mee ingooien. Maar het was wel lekker. Ondanks de regen toch besloten om naar de plaats Le Puy en Velay te gaan. Wel via de lange weg over de berg om te kijken
of er sneeuw lag. Bij het wegrijden was Lotte al niet zo lekker ze vond het niet leuk. Naarmate we hoger kwamen zagen we de sneeuw dichterbij komen. Jawel boven lag zeker 30 centimeter sneeuw en ook de weg was besneeuwd. Boven aangekomen rechtsaf naar Langeac. Deze weg was helemaal wit besneeuwd. Het leek wel winter. De temperatuurmeter in de auto gaf min nul graden aan. Dat was best fris te noemen. Bij het naar beneden rijden werd de sneeuw weer minder en in het dal was het weg. Nog even het stukje 4x4 in Langeac gereden met zijn allen. We vervolgden onze weg naar de N102 wat een redelijke doorgaande weg was. Ook hier zagen we besneeuwde heuvels. Maar na een aantal kilometers begon het toch serieus te sneeuwen. De elektronische wegsignalering gaf aan dat er voorzichtig moest worden gereden ivm winterse omstandigheden. Nog iets verder kwamen we sneeuwschuivers tegen om de weg open te houden. Nadat we het hoogste punt hadden bereikt werd de sneeuw weer minder. Alarm achter ons hoorden we een bekend geluid. Janny springt uit de gordel om Lotte te helpen bij het overgeven. Ze had het al aangegeven maar ze houdt zich groot. Maar autoziek hou je niet tegen en het moet eruit. De eerste mogelijkheid gestopt en een beetje opgefrist. Helemaal lekker was ze nog niet maar het ging beter. We naderden Le Puy en Velay en in een van de voorplaatsjes was een aardige uitkijk over de stad en met name een bijzonder gebouw in het plaatsje Espaly St Marcel. Midden in het dorp op een rots een soort kasteel met een reuze standbeeld. We keken hier ook uit over Le Puy en Velay met zijn bijzondere gebouwen. De sneeuw was weg en in Le Puy en Velay was het alleen nog regen. Ja regen en wat nu. Gaan we de stad bekijken of gaan we weer terug. Om dit te beraadslagen duiken we een super in. Het was toevallig weer een Super-U en ook hier mooie g
rote foto’s van de omgeving en de stad met de herkenbare punten. Na het vinden van parapluis besluiten we om toch de stad in te gaan. Na foto’s te hebben genomen van de kapel van St Michel een parkeerplaats gezocht op de Place du Breuil. Bij het uitstappen moest Lotte nog even iets kwijt. Hierna ging het weer beter en zijn we met de paraplu op de stad ingetrokken. Het was nog voor twee uur. De meeste winkels waren nog dicht. We volgden de bordjes Cathedrale en kwamen via vele steegjes, trapjes en poorten bij de Cathedrale. Het is een reuzachtig gebouw wat hoog boven het stadsbeeld uit steekt. Wat nog meer uitsteekt is nog een standbeeld: Statue ND de France Rocher Corneille. We zijn de Cathedrale ingegaan en wat het eerst opviel was dat het lekker warm was. Het gebouw is in een perfecte staat en staat ook op de UNESCO werelderfgoed lijst. Er was nog veel meer te zien maar onze voeten begonnen aardig nat te worden en via een andere kant gingen we weer naar buiten. Via kleine steegjes en langs vele winkeltjes probeerden we de weg terug te vinden naar de auto. Er waren vele winkels met kanten figuurtjes en kleedjes iets waar de stad bekend om staat. Dit alles in oude gebouwen met mooie houten winkelpuien. Je waande je een paar eeuwen terug. Ook alle bestrating was mooi en gemaakt zoals het er vroeger uitzag. Na wat slen
teren zijn we geland in een salon de The waar we even opwarmden en opdroogden. Bij de vraag of er ook iets te eten was kreeg ik een ontkennend antwoord: rien du tout. We genoten van de thee met de laatste 3 eierkoeken. Na een klein halfuurtje weer de paraplu op en verder. We zijn nog een kaaswinkeltje binnen gegaan en twee franse kaasjes gekocht. De parkeerplaats was in zicht eerst naar de betaalautomaat. Hier stond een Frans ouder echtpaar en probeerden met een creditcard te betalen. Maar het apparaat weigerde. Er was een diepe geul waar bekabeling werd gelegd vanaf de betaalkast naar elders. De vrouw stond op het randje hiervan. Janny waarschuwde de vrouw in har beste Frans wat de vrouw niet begreep. Na een valbeweging van mij en wijzend naar het gat begreep ze het. Ze betaalde nu maar met euro’s en liep weg. Bij het we gaan zag ze nog net dat ze de betaalkaart in de gleuf van de parke
erkaart had gedaan en daarom dus weigerde. We betaalden de parkeerplaats 1 euro dat was een koopje. Zo weer op de weg terug. Zou het nog zoveel sneeuw zijn op het stuk N102? En jawel al snel ging de regen weer over in sneeuw en belanden we weer in de sneeuw. Vanaf deze kant werd gewaarschuwd voor een lange afdaling van 10kilometer van 7%. De pas hoogte was 1200 meter. De sneeuwschuivers reden de pas nog steeds over om de weg schoon te houden. Na een aantal kilometers sneeuw werd het weer regen. Nu met zijn allen weer in de 4x4 met een knal boven geland. En zo kwam er een eind aan een regen & sneeuw dag. En toen eerst de kachel aan en de schoenen ervoor gezet. We hebben het brood van vanochtend gepakt de kaas aangesneden met een glaasje wijn en hebben even nagenoten van de dag. Janny heeft weer lekker gekookt en eindelijk hebben we ook de kippenpootjes op. Janny gaat nu koffie zetten na het spelen van spelletjes met Lotte. Anna zit een boek te lezen.