Dag 81 - Vladivostok
Dinsdag 18 juli (81)
We hebben vanochtend niet zoveel tijd voor het ontbijt we worden om 08.30 opgehaald om de motoren naar de Ferry Terminal te brengen. Als we net bij de motor staan komt Yuri Melnikov van het bedrijf Links aan om ons voor te rijden. We rijden naar de haven om nog een klant op te halen. Een Pools echtpaar met de auto.
We rijden door de stad naar een wasplaats want alles moet schoon zijn. De motoren zijn niet echt schoon te krijgen maar goed we doen ons best. We rijden naar de haven, waar we gisteren hebben staan kijken, en we moeten de motor neer zetten en worden bekeken en er worden foto’s gemaakt. Volgens de notities van de controleur hebben we een Yamaha Acerbis J . We staan tussen de vrachtwagens die worden gelost. De motoren gaan mee als lading en zullen door medewerkers worden geladen op de ferry. We mogen een hekje verder en daar staan ze onder een afdakje in afwachting van het laden. Dan naar het havenloketje om de handling kosten te betalen. Met zijn vieren in de bus. Het is best gezellig en we praten wat heen en weer onderweg naar de Douane. We komen via sluip kruip door bijna bij het Douane gebouw en stappen uit. Yuri zegt we parkeren hier want er is bij de Douane geen parkeerplaats. We lopen het gebouw binnen Yuri achterna. Een grens is al wat maar bij transport is het handig iemand te hebben die weet waar hij moet zijn. Wij zijn klaar bij de Douane maar Yuri moet hier s’middags om 14.00 uur nog naar toe om de procedure af te sluiten. We gaan terug naar de haven naar het kantoor van DBS om de tickets te betalen. Yuri geeft aan om bij de Primorski bank geld te wisselen zij hebben de beste dagkoers. Dat is vlakbij ons Hotel dus mooi voor vanmiddag en als het goed is kunnen ze euro’s in Japanse Yen wisselen. We betalen Yuri met Dollars. Deze mochten geen sporen van gebruik hebben. Dat wisten we dankzij de tip van Anne Speed. Wij hebben ze gestreken en strak bewaard. En jawel na grondige controle goed bevonden. Maar de andere klant had moeite om goede dollar biljetten tussen zijn geld te vinden. Maar alles is ok en Yuri biedt aan om een rondje stad te rijden over de bruggen en naar Russky island. Dit eiland was de Marine basis en verboden toegang voor iedereen ook voor de Russen zelf. We stoppen bij een uitzichtpunt over de Golden Bridge met uitkijk over de haven en stad. Het is bewolkt en af en toe verdwijnt de top van de brug in de wolken. Het is een mooi gezicht om het verkeer zo hoog boven de stad en water te zien voortbewegen.
De brug naar Russky Island is lang de langste tuibrug van de wereld geweest. We komen aan bij wat nu de Far East Federal University is. In 2012 was hier een wereld leiders conferentie en is dit complex gebouwd. Nu wonen en studeren er 30.000 leerlingen. De brug en wegen zijn speciaal hiervoor gebouwd. Kwart voor twee worden we voor het Hotel afgezet en kunnen we de nieuwe kamer in. We trekken onze motorbroek en laarzen uit en trekken lange broeken aan want het is best fris.
We verlaten het Hotel en lopen naar de bank. Deze is snel gevonden en we lopen naar binnen. Er staat een kleine balie met een nummertjes trek automaat. Op de balie staat een informatiebordje in het Engels om een nummer te trekken. Maarrrrr op het nummer trek automaat kan je geen taal kiezen. Boven een rij staat KACCA en dat zal wel kassa zijn en ik kies er eentje. Nummer P3 . Ik blijf wat rond de balie hangen en daar komt een bank mevrouw langs en ik vraag of ik de juiste heb. Ze lacht en knikt nee en ze tikt de juiste en we hebben nu N53 en gaan op de bank wachten. Op een groot scherm zie je welk nummer aan de beurt is. Daar horen we de computerstem N53 zeggen en we gaan een afgesloten ruimte in. Daar zit een mevrouw achter een loket en ze is bezig geld te sorteren. We moeten even wachten tot ze klaar is. Ik zeg USD exchange for Roebels. Ja dat kan en ik geef het geld door een luikje aan de caissière. Ik heb van alle geld biljetten wat en ze is alles aan het sorteren, daarna tellen, daarna controle in de machine en ze komt op een bedrag wat een goede koers is en ik klik ja ok. Dan hoor ik alsof ik aan de grens ben: PASSPORT…. Ik geef mijn paspoort en ze bekijkt deze aandachtig zo ook de visa. Dan hoor ik net alsof ik aan de grens ben: MIGRATION…. Ok ok en ik zoek mijn kaartje op en geef die. Ze bestudeert deze en geeft hem met enige irritatie terug. Ik haal mijn schouders op en nu? Ze praat wat en als ik het goed begrijp is het iets van een datum. Het vakje datum van departure was niet ingevuld. Toevallig is dat morgen en ik vul het in en geef hem terug. Ze gaat nu de gegevens van het paspoort in de computer zetten. Dat gebeurt met 1 vinger en veelvuldig gebruik van de backspace toets. Maar uiteindelijk is het gelukt en komen de Roebels boven tafel. Dan laat ik de euro’s zien en vraag of ik die kan wisselen voor de Japanse Yen. Het antwoord is NJET…. Alleen Roebels. Dat begrijp ik en vraag of ze dan van Euro naar Roebel kan doen en daarna van Roebel naar Yen. Ze zegt wat en ik geef de euro’s. Deze worden grondig gecontroleerd en zonder wat te zeggen gooit ze een aantal terug. Deze zullen beschadigd zijn, we bekijken ze en ik zie niet waar maar goed. Janny heeft nog wat briefjes euro en deze deponeren we weer in het bakje. Deze worden geaccepteerd. Dan print ze een bonnetje en daar komen roebels door het luikje. Ik zeg dat is niet de bedoeling ik wil YEN en met dezelfde vaart duw ik het door het luikje terug. Dan komt er onder het bureau een telefoon vandaan en ze belt wat. Dan gaat ze met het rekenmachine aan de slag en komt er weer een bonnetje. Uit een lade onder het bureau komen de YEN. Dit alles heeft toch wel een driekwartier geduurd. Maar het is gelukt en we gaan naar het Ferry kantoor om de vracht van de motoren te betalen.
We doen de deur open en we staan aan de balie. Ik laat mijn paspoort zien dan kunnen ze in het systeem de boeking vinden. Ik zeg dat ik de vracht wil betalen. Ze kijken elkaar aan en zeggen dat dat morgen moet. Ik zeg nee ik heb nu geld en wil nu betalen. Ze vertrekken naar een kantoor en hebben overleg. Bij terugkomst kan ik betalen en krijg ik de factuur die al klaar ligt. Zo nu op naar een bakje koffie. We lopen in de aankomst en vertrekhal van trein en ferry en lopen een trap op richting een restaurant. Ik zie een geel bord met een oog. Ik loop richting de pijl en zie nog een bord. Dan rechtsaf en daar is de deur van een opticien. We lopen naar binnen en vragen of ze schroefjes van bril hebben. Die hebben ze. Mijn bril is nog in Hotel. Janny neemt een bakje koffie en ik ga mijn bril halen. Met bril weer de winkel in en laten hem zien. Daar komt de doos met schroefjes en al snel is het gemaakt. Hij krijgt nog een wasbeurt en we kunnen de navigatie weer lezen. Onderweg naar het Hotel kopen we wat kersen voor vanavond en schuiven weer aan tafel bij Brothers en sluiten de dag af met een toast op Vladivostok.
