Adventure tour day 9
Vrijdag 23 mei 2014
Het venijn zit vandaag in de staart. We rijden lekker door om genoeg tijd over te hebben voor de grensovergang. We beginnen met rechte 
lange wegen die later overgaan in heuvelachtig en bochtig. We rijden wat stukken van vorig jaar maar ook nieuwe stukken. We schieten lekker op als we de door ons genoemde Romeinse wegen opgaan. Dit zijn keien wegen waar ze over hebben geasfalteerd. Maar dat blijft niet zitten. Je hebt dan ook grote oneffenheden. Als dan ook de keien weg zijn heb je aardige gaten. Het is warm en hard werken op deze wegen. Op een lange gravel weg slaan we af naar een Sculpturen museum. We rijden het dorp in en zien bij de kerk een toren en daaromheen staan de beelden. We maken wat foto’s en gaan verder. We rijden de stad Yampil binnen waar de grensovergang is met een bootje. We zoeken en vragen de weg aan een agent. Hij wijst ons de weg en we komen aan bij de rivier. Hier staat een slagboom en een soldaat. Ik zie het bootje aan de overkant van de rivier. Ik wijs naar de overkant en roep naar de soldaat: Moldova… Hij knikt ja. Er komt nog soldaat aangelopen en hij vraagt naar onze paspoorten. Hij vind het nogal leuk en probeert wat in het paspoort staat uit te spreken. Uiteindelijk noemt hij mij Pjotr …. We moeten ongeveer 45 min wachten voordat de boot aankomt. Niet omdat het zover varen is maar gewoon omdat het dan tijd is… Als de boot aankomt staat er 1 auto op en pas daarna mogen we door de slagboom en begint het stempeltjes en briefjes gebeuren. Het soldaatje blijft vriendelijk en doet zijn uiterste best om ons zo snel mogelijk te helpen. Maar het duurt wel wat langer als normaal want ja een toerist hebben ze hier niet vaak en dan ook nog op de motor. Er staat een mevrouw soldaatje en die komt helpen. Ze zijn klaar en we mogen de boot op…. Nou ja boot een soort ponton wat met ketting naar de overkant wordt getrokken. Aangekomen in Moldavië begint het opnieuw. Eerst grenspolitie die alles in de computer zet. Een belangrijke kleine meneer met een grote groene pet. Hij wordt geassisteerd door een Moldavische soldaat. Na te zijn 
geregistreed gaan we naar hokje van de Douane. Die alles registreert en zegt loop maar naar de slagboom daar moet je betalen. We lopen naar een stinkhokje waar een bonnetje geprint wordt wat de douane meneer 50 meter terug heeft ingevoerd. We betalen en lopen weer terug om ons paspoort op te halen bij de Douane. We mogen het land in. De soldaat loopt naar de slagboom (de mensen in de duty free shop kijken naar ons als we weg rijden) en zwaait ons uit. Alles bij elkaar inclusief wachten op de boot ongeveer twee uur… We rijden naar Soroca en tanken eerst even vol en komen niet veel later aan bij het hotel. We worden gastvrij ontvangen door de dame van de receptie. De motoren mogen op het binnenplein en we zijn blij dat we ons kunnen opfrissen. De omgeving is merkwaardig. Voor het hotel een plein met daaraan een groot vervallen gebouw. Daarnaast een bouwval en tocht staat hier een hotel. De mensen proberen in deze omstandigheden alles netjes te houden. De omgeving is geveegd en niet veel later maakt men het terras van het restaurant nat en ook de straat om stof tegen te gaan. Men verzorgt de bloemetjes en niet veel later staat ons eten op tafel. Niet de standaard kwaliteit wat we gewenst zijn maar gebracht door Valentin die erg zijn best deed om het goed te doen maar dit niet altijd lukte. Ook had ik de groente van Janny bij mijn menu en janny mijn aardappeltjes. Bij het vragen naar de rekening kreeg ik een kladblaadje en een pen. Bij het weggaan wilde we nog een flesje cola meenemen toen wilde hij er wel 10 geven……….