Bern en de Alpen (12)
Woensdag 7 oktober 2020
Het is acht uur en ik kijk achter het gordijn en zie een blauwe lucht en witte bergtoppen. Snel aan het ontbijt. We dekken de tafel met wat we gisteren hebben gekocht en laten het ons smaken. We zijn klaar voor de nieuwe dag. We nemen de lift maar daar zit weinig beweging in. Dus nog niemand in het Hotel. We nemen de achteruitgang en pakken de motoren. We rijden naar de benzinepomp aan de overkant van de weg. Ik heb het afval achter aan de motor hangen om weg te gooien.
Er zijn weer twee kanten zelf en niet zelf tank. Ik kijk en we nemen er maar een. Hij doet het dus tanken maar. Allebei vol en ik loop het winkeltje in. Niemand te zien. Ik roep en ik wacht …. Niemand. Ik kijk weer even buiten en roep weer binnen. Dan vliegt er een jongeman binnen en alles gaat snel en als ik de ok van de in heb ingedrukt is hij weer weg. Dan hoor ik Janny dat hij op een heftruck zat en een vrachtwagen met hout aan het lossen was.
We rijden weg en Janny roept hoooo je tas met afval nog. O ja ik rij iets verder naar een afval container en nu zijn we er weer klaar voor. Rijden maar. De weg is goed en we glijden door het dal langzaam naar beneden. Het groene dal met daarboven uitstekend de bergen met een witte vers besneeuwde bergtoppen. Na elke bocht is het wee een ander uitzicht.
We rijden naar Edolo en daarna naar Villa di Tirana waar we links afslaan richting Zwitserland. Janny zegt dat haar afstand bediening batterij op is. We stoppen en wisselen mijn set voor die van Janny en ik zet de afstandsbediening op opladen. Er kan weer worden gefilmd. Daar komt net een Echt Zwitserse rode trein langs. Hij rijdt ons voorbij als we de Zwitserse grens passeren.
We komen bij een meer en stoppen bij het plaatsje Miralago en hier is een station waar de trein net weer komt aanrijden. Mensen stappen in en hij rijd snel weer weg. Ook wij vertrekken weer en halen de trein weer in. Dan in een dorp zien we dat de trein voor ons rijdt gewoon op de weg. Later moeten we weer stoppen en komt hij weer een stuk over de weg. In het plaatsje Poschiavo stoppen we voor een koffie. Het is Zwitserland maar er wordt nog Italiaans gesproken. We zitten heerlijk in de zon. Het is een echt Zwitsres dal met groene weide met bruine koeien met leuke oortjes. Een rode trein die slingert door het landschap en de bergen met witte bergtoppen.
We rijden door en we zijn weer aan het stijgen. We kijken uit over de vallei vanwaar we komen. Dan komen er haarspelden en zien we de wolken de bergtoppen bedekken. Het begint te waaien en het wordt snel kouder. We rijden tussen de sneeuw en het zicht wordt minder. Als we op de top ven de pas Bernina komen is het 3 graden met een ijzige wind. We dalen weer en de kilometers glijden onder onze wielen door. De plaatsen Zernez en Scuol worden gepasseerd en dan staan we opeens bij de Oostenrijkse grens. We kopen een vignet maar ook een warme bak koffie en een snicker. Ik stel de Navigatie in net voorbij de Fernpass dat is nog 110 km. We rijden verder. Er zijn vele werkzaamheden aan de weg. Het wegdek heeft een film van modder en dat is niet fijn in combinatie met water. We rijden voorzichtig naar beneden. Mijn navigatie geeft aan via Landeck maar bij de afslag staat dat je daar niet heen kan naar de Fernpass. Nu snap ik waarom de mevrouw zei je hebt je vignet nodig voor een omleiding. De navigatie stond nog op tolwegen vermijden en ik pas het het aan. Janny zegt hier weer terug en zo komen we op de snelweg die begint met een tunnel van 6km. Wel lekker warm 18 graden. Het is even wennen aan de snelheid op de snelweg.
Al snel komen we bij de afslag Fernpass. DE wolken komen steeds lager te hangen en we zien de regen vallen. Ik zeg dat als ik een hotel zie wat open is we stoppen. Na de plaats Imst rijden we door een dorpje en zie ik “Ei Ei Warum Vorbei” en we stoppen ik loop naar binnen en ja hoor geen probleem. Kamer en garage en eten is geregeld.
Als ik dit schrijf is het 20.51 echt waar zo vroeg. We kunnen namelijk weer eerder aan tafel dan 19.30
){kind=link}