Balkan 2016 03
1603
We hebben vanochtend wel drie in de olie drijvende gebakken eieren. Het is een hele veldslag geworden om deze op te eten. Na het ontbijt rijden we uit de garage en zitten al snel op de route. Deze gaat door een bebost heuvellandschap. Niet geheel het landschap wat ik voor ogen had. Op een kruising moeten we rechtsaf. Er staan een aantal mannen bij de bus en zien ons de weg inslaan. Na een paar honderd meter wordt het onverhard. Gezien de weers omstandigheden met regen gaan we een andere route. 
Na een aantal kilometers te hebben gereden zie ik de originele route naderbij komen. We nemen een korte verbinding en zitten weer op route. De weg is geasfalteerd dus we vervolgen de weg. Ik merk dat we niet meer op de route rijden maar wel evenwijdig daaraan. Afslag gemist? We blijven doorrijden tussen wat huisjes door. Het wordt onverhard. De weg blijft evenwijdig aan de route lopen. We rijden door. Plotseling gaat de weg stijl omhoog en in zijn eerste versnelling rijden we door. Af en toe een haarspeld. Ik zie dat we weer naar de route toe rijden. En ja hoor daar is de route weer en de weg geasfalteerd. We rijden door en na een dorp is het weer onverhard. Dit krijgen we een aantal keer. Van de route af en er weer naar toe. De wegen zijn een doolhof maar op gevoel en navigatie komen we er. Het landschap is inmiddels wat ik had gedacht. Heuvels, bergen met overal huisjes verspreid. Hier wordt door iedereen voor zichzelf gewerkt. Huisje, tuintje beestje…..
Deze wegen schieten niet op. We rijden een gem. van 15 km per uur. We besluiten om de wat grotere weg te nemen. Ook deze is mooi en slingert door het landschap. Het is tijd voor koffie en we zien een aantal mensen bij een huisje staan met een prieeltje. We stoppen en jawel er is koffie. In het huisje brand de kachel. Hier staat water op te warmen. Het water voor de koffie kookt ze met bhv een brander. Schep koffie erin en de koffie is klaar. Even wachten tot de drab is gedaald en drinken maar. Een WC was er ook dus weer helemaal klaar voor vertrek. De weg was mooi en nieuw en het schiet lekker op. Boven aangekomen was waarschijnlijk het geld op en was de weg ineens gatenkaas.
We zien grote bergen met stenen aan de horizin verschijnen en niet veel later een grote open mijn put. We zijn bij de stad Pljevlja. We stoppen even om te bespreken wat te doen. We hebben ongeveer 10.000 bochten gehad en zijn wel beetje moe. We besluiten om toch verder te rijden eerst naar de brug over de canyon en daarna Tara canyon te rijden. Nog 85 km..
We komen bij de brug en nemen wat fotos en kijken naar een souvenir maar vinden die niet. We rijden de Tara canyon. Dit is een van de mooiste wegen in Montenegro. Na 8 uur rijden komen we aan in het plaatsje Mojkovac waar we Hotel Dulovic vinden. Een mooi vertrekpunt voor morgen.
Na te zijn opgefrist genieten we van het uitzicht op de bergen in de serre met een drankje.