Dag 64 - Kharkhorin > Ulaanbataar
Zaterdag 1 juli (64)
In de grote yurt staat het ontbijt klaar en we zitten op de veranda al etend te genieten van het uitzicht. We nemen afscheid van de crew en gaan naar het klooster. Janny blijft bij de motoren en ik ga naar binnen. De muren zijn heel groot maar binnen is het een beetje leeg. Ik loop wat rond en neem wat foto’s. Ik loop terug en zie twee mensen in motorkleding rondlopen. Ik loop naar Janny en daar staat een Africa Twin naast onze motoren.
We lopen naar de souvenirs en daar staan twee Steppe arenden en ja daar willen we mee op de foto. Janny gaat eerst en het is een aardige vogel en ik daarna en trek het pak van de Mongoolse strijder aan. We zijn even toerist. We lopen terug naar de motoren en we maken een praatje met de motorrijder en duo, twee Australiërs die van Londen naar Mongolië reizen en weer terug. Het is herkenbaar wat zij ervaren. Opeens wil een Mongoolse man op mijn motor zitten zonder ook maar naar ons te kijken zwaait hij zijn been over de motor. Deze staat in het zand en het lijkt mij geen goed idee en vraag hem dit niet te doen. Hij kijkt mij niet eens aan en gaat op de motor zitten. Janny en ik staan voor hem zodat zijn vriendin geen foto’s kan maken. Ik trek zijn petje van zijn hoofd en nu begrijpt hij het en gaat van de motor en loopt weg nog wel scheldend naar ons.
We gaan op naar Ulaanbataar. Het landschap is niet anders als de laatste twee dagen als daar opeens duinen aan de horizon opdoemen. Het is een soort dagrecreatie: rijden op de kameel door de duinen. Het gebied staat nog steeds zonder stroom en overal staan de generatoren te draaien.
Rechts van de weg zien we een poging tot bomenkweek. Er staan hekken en daarbinnen staan jonge boompjes. Er staan borden bij met de plannen om Mongolië weer bebost te maken. Dan is er in ieder geval nog aardig wat werk. Het wordt drukker op de weg en we naderen de stad. In de buitenwijk staan allemaal soort metalen machines. Dan zie ik wat het is. Het zijn een soort zeven die gebruikt worden om metalen te scheiden zoals je ziet op tv bij Discovery Gold Rush. Er zijn vele bedrijfjes waar ze te koop staan. Volgens mij kan je hier zelf in de mijnbouw aan de slag. Het verkeer wordt drukker en drukker. Het is een gewurm door het verkeer om bij het Hotel te komen.
Achter een benzinepomp zie ik een auto was gelegenheid. Dat komt mooi uit. Alle stof van de motor voordat we aan het onderhoud gaan. We rijden naar binnen. Er lopen jongens en meisjes en die willen de motor gaan afsluiten. Ik zeg nee dat doen we zelf. Na een wasbeurt kunnen ze er weer even tegen. Ik betaal voor het gebruik en we rijden de drukte weer in.
Vanaf Kirgizië hebben we aan een stuk door gereden. Het zijn intensieve mooie dagen geweest. Voor de broodnodige rust heb ik op Tripadvisor het Hotel gekozen wat de beste prijs kwaliteit heeft. Dat is Kempinski. Als we aankomen moeten we door een slagboom en komen we bij het Hotel. Ik ga naar binnen en het ziet er allemaal erg mooi uit. Ik vraag voor drie nachten en dan de luxe kamer. We hebben wel wat ruimte nodig. Er is plaats en de motoren mogen in de garage. De deur wordt open gedaan en daar staan een aantal BMW GS motoren. We parkeren en gaan naar de kamer. Het is heerlijk een warm bad en een lekker bed. We gaan naar het restaurant en er is keuze genoeg. Het is genieten.
Aantal kilometers 366
Hotel Kempinski
East Cross Road, Ulaanbaatar, Mongolië
N47° 55.178'
E106° 56.645'
