Ik zie om 06.30 een hand omhoog en we gaan eruit. Ontbijt, shuttlebus en door de Douane. Achter de Douane nemen we een bakje koffie en wachten totdat we aan boord kunnen. We vliegen mat Aeroflot en we zitten aardig en hebben een entertainmentset in de stoel. Janny kijkt wat films en ik heb mijn ogen dicht.
We hebben in het Hotel geen gordijnen maar soort schuifdeuren. Het blijft lekker donker en dat slaapt lekker. Het is half negen als we eruit zijn. Snel naar ontbijt want dat is vroeg afgelopen. We nemen de shuttlebus weer naar de luchthaven en kijken waar we morgen moeten inchecken. Dat is snel gevonden. Bij een informatiebalie vraag ik welke trein we moeten hebben voor Asakusa. Ze komt met de luchthaven plattegrond en laat zien waar we de toerist informatie kunnen vinden.
Om acht uur kijken we eens door het raam. Het regent. Het ontbijt halen we uit de koelkast en we ruimen onze tassen op en doen lekker rustig aan. Staat vandaag pinnen en 85 km rijden op de agenda. We pakken de motoren en op aanwijzen van de receptionist gaan we op zoek naar de Surugate bank. Daar kan je met visa pinnen.
We zijn wakker. Het is 06.30 en we gaan er maar uit. Op het tempo rustig gaan we naar het ontbijt. Er is keuze uit van alles en ik leg kaiser broodjes in het oventje. We eten op ons gemak maar het is nog steeds vroeg. We gaan de motor bepakken en het is 08.30 en om 09.30 hebben we de afspraak bij Yamaha.
We gaan naar het ontbijt en daar staat een buffet ontbijt in Japanse en westerse uitvoering. Het is moeilijk om te kiezen en we genieten van het ontbijtje. Naast ons komt een gezin zitten met wee kleine kinderen. Ze spreken Duits en ik spreek ze aan. Voor Janny is dit even een familiemomentje maar ze zegt dat het de thee is.
Het ontbijt is een klein feestje. Van alles ligt er op ons bordje en we eten ons buikje vol. We gaan de motoren halen die in een parkeer garage staan. We staan in de lift en waar stonden de motoren? Eerst naar 4 toen 3 toen 2 en daar stonden ze. Het is al aardig warm als we weg rijden. De stad uit op de Express way.
We zijn vroeg wakker en blijven nog even liggen maar om half zeven komen we eruit en eten ons gekochte ontbijtje. Dan gaat de boot telefoon en de receptie zegt dat we om 08.45 in de bar moeten zijn. Dan kunnen we als eerste van boord. Als we om ons heen kijken is dat niet echt nodig. De mensen lopen nog rustig rond en schijnen geen haast te hebben.
De tijd is weer een uur terug en we zijn nu weer 7 uur voor op Nederland. De medebewoonster is wakker en we wachten even. Als we douchegeluiden horen trekken we snel onze kleren aan en gaan naar de Zesta bar en daar bestellen we wat te eten en drinken. We hebben in Rusland een pak stroopwafels gekocht en die eten we als extraatje bij het ontbijt. Ik loop langs de receptie om de Douanekaartjes voor Japan te vragen dan kunnen we die vast invullen. De receptie jongeman zegt dat we een andere hut krijgen en dat is een tweepersoons kamer ook wel junior suite genoemd. Dat klinkt goed. We moeten onze tassen om 11 uur bij de receptie plaatsen.
Janny heeft alle motorkleding in de, in Khabarovsk aangeschafte, tas gekregen. Het paste net. We nemen iets meer tijd voor het ontbijt dan gisteren. De tassen zijn gepakt en na het ontbijt gaan we naar de kamer en we behangen ons met de tassen. De lift is niet zo groot en de deur wil snel dicht. Janny zet een van de tassen voor de deur en zo beladen we de lift. Janny haalt de tas tussen de deur uit en ik val met mijn tassen in de lift en het past net. Opelkaar geplakt daalt de lift en aangekomen moet ik achteruit de lift uit en snel zet Janny weer een tas tussen de deur. Nu nog uitchecken en voor een taxi vragen.
We hebben vanochtend niet zoveel tijd voor het ontbijt we worden om 08.30 opgehaald om de motoren naar de Ferry Terminal te brengen. Als we net bij de motor staan komt Yuri Melnikov van het bedrijf Links aan om ons voor te rijden. We rijden naar de haven om nog een klant op te halen. Een Pools echtpaar met de auto.
De wolken hangen over het dorp en het is tijd voor het ontbijt. We lopen naar beneden met onze tassen en kijken even of er al iemand is en een van de dames is er en zegt nog even wachten. Dat is prima we zijn ook te vroeg en pakken de motoren. Als het acht uur is gaan we naar het café gedeelte en we krijgen een flinke mok thee en over paar minuutjes is het ontbijt er. Daar komt de tweede dame en even later krijgen we elk drie verse warme pannenkoeken. Beetje suiker erop en het is heerlijk. We eten het toetje wat we gisteren hebben gekocht en zijn klaar voor het laatste stuk. Maar we komen niet weg voordat we een foto hebben gemaakt. We nemen per translate afscheid. We rijden weg en uit het ramen komen vier zwaaiende handen.
Vanochtend een uitgebreid ontbijt buffet en de maagjes zijn weer gevuld. We rijden de motoren naar de achterdeur en pakken de motoren. De wolken hangen laag boven de stad en we trekken onze regenbroek aan. We rijden de parkeerplaats af en de jongeman van het Hotel lacht ons na. We rijden de stad uit langs de haven, langs de trams en bussen. Dan begint het te regenen en trekken we ook de jas aan.
We hebben de stemmen geteld en het wordt ontbijt nr 3. We gaan naar beneden en vragen waar het ontbijt is. Daar komt een vloedgolf aan Russisch. We zien achter de balie tasjes staan met bakjes erin. We begrijpen nu dat het ontbijt besteld moest worden. Dat heeft ze gisteren waarschijnlijk ook verteld maar wij hebben dat niet begrepen. Omdat het eigen restaurant nog in aanbouw is laten ze het ontbijt ergens anders vandaan komen. Een afgekoeld magnetron ontbijt hadden we toch geen trek in dus weer naar de kamer. Janny eet een paar kaakjes en drinkt wat water als ontbijt. Ik ben beetje ahmhm. Als ze het had doorgegeven via bijvoorbeeld translate, ik had namelijk de dag ervoor via translate gevraagd waar het ontbijt was, hadden we vooraf daar rekening mee kunnen houden maar goed het is zoals het is
Ik ga het vandaag niet hebben over de etagemanager, de baliemeneer, de baliemevrouw of de ontbijt mevrouw. Maar ze hebben wel drie garage boxen bij het Hotel ;-) . Vanaf onze kamer zien we donkere luchten maar ook wolken loze stukken. We trekken ons regenpak niet aan en we vertrekken.
We slapen uit maar zijn al om acht uur uit bed. We gaan naar de receptie en gaan naar de balie meneer. Dat gaat via een oude lift. Het zijn echte druk knoppen die als je er bent weer uitspringen met een harde klik. De liftdeur moet je op eenzelfde knop, die groen is, zelf dicht doen. Dan vertrekt hij met een harde schok en komt aan met eenzelfde schok. De deur gaat wel vanzelf open. De balie meneer is iemand anders en hij is in gesprek.
De motoren staan voor het Hotel. Voor het eerst in Rusland niet op een afgesloten parkeerplaats. Voordat de slaap mij vatte haalde ik de raarste dingen in mijn hoofd over de motoren en is het toch laat geworden. Het is ochtend en licht in de kamer. Daar wordt op de deur geklopt. Ik doe open en daar staat de mevrouw van de receptie en vraagt of we de motoren opzij kunnen zetten. Dat is mooi de motoren staan er nog. Ik ga op de reuk af en vind mijn motorlaarzen en trek ze aan en loop naar buiten. Hier staat de Chinese klusploeg klaar om een stelling te maken voor de gevel
We halen de motoren uit de bewaakte stalling en zetten ze voor de deur van het hotel. Daarna gaan we naar het restaurant gedeelte waar het ontbijt is. We gaan zitten en het meisje van de receptie komt met haar telefoon en laat via translate zien of we een omelet willen. We laten een plaatje van een gekookt ei zien en ze knikt en loopt naar de keuken. We krijgen thee en wachten op wat gaat komen. Een paar minuten later krijgen we 4 gekookte eitjes. Dat hadden we inderdaad gezegd maar verwachten er ook nog iets van brood bij. Ik vraag of er brood is en jawel dat is er en ze steekt een en twee vingers op. Ik wijs naar mij en Janny en zeg voor twee personen brood. Ze loopt naar de keuken en zet een bordje met twee sneetjes brood neer. Dat was inderdaad gezegd: twee. Nog wat brood gevraagd en of er ook jam is en ja dat is er ook. Uiteindelijk een ontbijt.
De Trans Siberian Railway is het middelpunt van het dorp. De geluiden van de langs komende trein, van de perron speaker, de geluidsignalen van de trein zijn in het hele dorp te horen. Het is licht en we kijken naar buiten. Zwaar bewolkt en de eerste druppels vallen. We maken ons ontbijt klaar en luisteren naar de trein geluiden en kijken uit het raam en zien hoe Mogocha ontwaakt. We halen de motoren uit de garage en we pakken de tassen op de motor. Er staan een aantal mannen die toekijken hoe we dit doen en willen samen met ons op de foto. Daarna gaan we onze motorkleding aantrekken. De mannen staan geïnteresseerd te kijken wat wij allemaal aantrekken. Of het regent of droog is het leven in Mogocha gaat gewoon door.
Het is 07.00 uur en ik doe het gordijn open en kijk naar buiten. Het is zwaar bewolkt maar droog. We pakken onze tassen in en nemen deze mee naar beneden naar het ontbijt. Dat scheelt weer een paar trappen lopen. We komen langs de etage manager die zegt iets, waarschijnlijk wil ze de sleutel maar ik zeg dat we nog terugkomen. Na het ontbijt nog een verdieping zakken en komen we langs de receptie. Ze zeggen nog wat tegen ons maar mijn Russisch is nog niet veel beter geworden. Ik wijs naar de tas en zeg motocycli. We lopen de achterdeur uit en gaan onze roltassen op de motor zetten. De motoren hebben er twee vriendjes bij. Er staan twee Koreaanse BMW motoren. Als we bijna klaar zijn staan de meneer en de mevrouw van de receptie om ons heen te springen en wapperen met wat papiertjes. Ik gebaar rustig aan we zijn nog niet weg. We hebben geen motorjas aan of bij ons. De helm hebben we ook niet en uiteindelijk begrijpen ze dat de andere spullen nog boven liggen en we zo dadelijk komen uitchecken.
We lopen de trap af en door een gang naar het ontbijt. We zien een soort kapper en we doen de deur open en jawel een kapper. En het is toch echt weer nodig. Maar eerst ontbijt. Als we naar buiten kijken is het nog steeds regen. We gaan weer naar de kamer en hangen een beetje rond. Op de etage onder ons zit een etage manager. Zij verkoopt ook wat eten en drinken. We zoeken wat te eten en drinken en nemen dat mee naar de kamer en we hangen wat verder.
We staan op tijd op. In de navigatie staat bijna 700 km te rijden voor vandaag. We moeten de motoren nog van de Parking halen een paar straten verderop en voor 09.00 moeten we zeker beneden staan want de stroom van de lift gaat eraf. De trap van 8 hoog naar beneden met al je spullen is een beetje veel voor de ochtend gymnastiek. Voor negen rijden we weg en zitten al snel op de route. Het is een bebost heuvellandschap wat zich voortbeweegt als de golven van de zee maar dan groen.
We rijden de garage uit en pakken de motoren. We rijden door de stad en het lijkt deemstig. Er hangt iets in de lucht. Het is rustig op de weg en als we de stad uit zijn is het iets in de lucht weg. Ik draai mij om en zie boven de stad een stoflucht hangen.
Na het ontbijt checken we uit en vragen of de garage open kan. De jongeman vliegt naar buiten en we zien hem linksaf gaan en komt even later weer terug rennen met de sleutel van de garage. Het is een kleine sleutel met een groot slot. Hij krijgt hem in zijn enthousiasme niet open. Ik probeer het iets rustiger en hij gaat open.
Meestal ben ik vroeg wakker maar vanochtend wordt ik lieftallig wakker gemaakt. Het is 09.00 uur… Het ontbijt is tot 09.30 dus dat is snel aankleden en naar beneden. Het ontbijt verveelt nog niet. Heerlijk brood en uitgebreid ontbijt en verse ananas. Als toetje bij de koffie de lekkerste brownie.
Na het ontbijt trekken we de motorkleding aan en gaan naar Total Motors de Yamaha dealer in Ulan Bataar. Daar is niet de service afdeling maar die kan hij vast wel doorgeven. Het is niet ver van het Hotel en ik zie een grote reclame zuil met daarop Yamaha en we rijden het terrein op. Ik laat op mijn telefoon zien dat we de werkplaats zoeken en hij rijdt ons voor ook niet ver en we staan voor de deur.
We zijn vroeg wakker. Waarschijnlijk het reisritme. We zetten een bakje thee op de kamer en doen lekker rustig aan. We gaan naar het ontbijt. Wat daar staat overtreft elke verwachting. Alles wat er staat is vers of home made. We genieten er goed van en gaan met een vol buikje naar de kamer waar we een beetje berichtjes lezen en administratie bijwerken.
In de grote yurt staat het ontbijt klaar en we zitten op de veranda al etend te genieten van het uitzicht. We nemen afscheid van de crew en gaan naar het klooster. Janny blijft bij de motoren en ik ga naar binnen. De muren zijn heel groot maar binnen is het een beetje leeg. Ik loop wat rond en neem wat foto’s. Ik loop terug en zie twee mensen in motorkleding rondlopen. Ik loop naar Janny en daar staat een Africa Twin naast onze motoren.
Na 11 uur slapen worden we wakker. Janny voelt zich goed en we gaan naar het ontbijt. We bepakken de motoren en gaan daarna weer met de trap naar de vijfde verdieping. We trekken onze motorpakken aan en gaan weer naar beneden.
Vanaf gisterenavond 22.00 is er een stroomstoring. Daardoor is er ook geen water. We lopen naar beneden en de mevrouw van het Hotel zegt dat er bij Ulanbataar een paal is omgevallen en er in heel de regio geen stroom is. Ze maakt een ontbijtje. Janny is vanaf gisteren niet zo lekker en was vannacht aan de diarree.
We zitten in de ontbijtruimte en wachten op het ontbijt als ze met iets van een gebakken ei komt. Ik had de kokkin aangegeven dat we een gekookt ei willen. Daarop knikte ze. Maar ontbijt komt niet dan maar vast thee gevraagd. Dan komt de mevrouw van het Hotel en vraagt wat het probleem is en ik zeg dat we een gekookt ei willen ipv een gebakken prutje. Paar tellen later staan er drie sneetjes brood en een gekookt ei.
We maken een stevig ontbijtje voor vandaag. Er staat 200km onverhard op de navigatie. We nemen afscheid van de jonge dame en we vertrekken. Na het dorp gaat het direct de berg omhoog. Ik neem nog een foto van het dorp en Janny staat bovenaan en ik kom naast haar staan en we geven elkaar een hand. We kijken elkaar aan. We beseffen dat we anders moeten rijden dan gisteren. We kijken voor ons uit over de enorme vlakte. Daar ergens aan de horizon moeten we zijn. We kijken elkaar nog eens aan. Daar gaan we. We dalen af en houden een goede snelheid aan.
We hebben vanochtend een gekookt eitje bij het ontbijt. Dat is dan ook alles met twee sneetjes brood. We hebben nog een ontbijt reep van onze Russische vriend die eten we ook maar op. We vertrekken en verlaten de stad en de weg gaat omhoog.
Het gekookte eitje is vanochtend mislukt en eten we twee sneetjes brood met jam. We gaan op weg en het is mooi rijden en de eerste kilometers zijn geasfalteerd. De luchten zijn mooi. Blauwe lucht waar de wolken in alle kleuren voorbij trekken. Dan ineens is het asfalt weg en kruisen we de weg in aanleg. De weg is dan redelijk dan weer nat.
Gisterenavond kwam onze Russische motorrijder nog even langs en vroeg hoe laat wij weg gingen want het ontbijt is pas om 09.00. Normaal geen probleem maar dit keer willen we echt op tijd weg, uiterlijk 08.00 en hopen rond 11.00 bij de grens te zijn. Hij loopt even weg en komt terug met wat voedingsrepen appel en vruchten en een pakje ham. Voor het ontbijt zegt hij en dat is ons ontbijt vanochtend.
Mongolie grens in
* Bij de poort moet je met paspoort en kentekenbewijs melden. Je krijgt dan een briefje wat je nodig heb in het verdere proces.
* Er loopt een Geüniformeerde mevrouw briefjes te schrijven en ik moet ergens voor betalen en dat doen we dan maar en we krijgen weer een briefje.
* Ik heb mijn paspoort terug maar dan is het pauze. De Douanemevrouw heeft het pasoort van Janny nog en we moeten wachten tot de pauze voorbij is.
* Wij hebben een gezellig onderonsje met wat Russen
Het is rustig wakker worden in de blokhut. We gaan naar het ontbijt en dat is overdadig , alleen beetje weinig brood maar dat is zo bij gevraagd. We vertrekken en het is mooi rijden door het heuvellandschap tussen de tientallen kilometers landbouw velden.
De zon maakt ons vanochtend niet wakker. Janny slaapt nog en ik kijk uit het raam. Donkere wolken pakken zich samen boven het dorp. We ontbijten, pakken de motoren en gaan op weg. Na een half uurtje begint het te regenen en we trekken onze regenjas aan.
We hebben een zeer uitgebreid ontbijt en eten ons buikje vol ter voorbereiding op de volgende grens. We verlaten de stad en komen in een groen glooiend landschap met een goede weg. Stad in was dor en droog en slechte weg en stad uit is groen, landbouw en heuvelachtig. De roofvogels vliegen in grote getale rond. Het is heerlijk rijden. We komen in een dorpje en doen inkopen en tanken. Het is nog een klein stukje tot de grens. Boven op de heuvel staat de grenspost Kazachstan uit. Janny praat met een mevrouw en die vraagt of wij het niet warm hebben want het is voor deze regio best wel warm. Wij zijn niet anders gewent maar het is dus wel warm hier.
Vannacht de treinen gehoord maar ondanks dat toch aardig geslapen. We koken water en maken ontbijt uit een zakje. Als we de tassen beneden zetten zit de mevrouw van het Hotel / Tehuis achter mij aan om de sleutel. Ik probeer ze uit te leggen dat we eerst de motoren bepakken en dat er nog spullen op de kamer liggen. Ze geeft het op en laat ons onze gang gaan. Als we klaar zijn lever ik de sleutel in en vertrekken.
Ik maak Janny wakker en feliciteer haar met de verjaardag. We pakken de tassen en gaan naar beneden. We zien de cola jongen op de bank slapen. We gaan in de stoelen zitten van de wifihoek. We internetten wat maar van enig ontbijtspoor is niets te bekennen. We pakken de tassen en maken een Adventure ontbijt klaar.
Het ochtendgloren komt de kamer binnen en we worden gewekt door de zon. We gaan naar beneden waar het ontbijt wordt geserveerd. Men ziet ons aankomen en men gaat aan het werk. Rijstepap met toast en een scrambled egg met worst. Met het point it boekje wijzen we aan dat we graag een gekookt eitje willen. Niet veel later staan ze op tafel
We verlaten de zijdenroute en gaan op weg naar het noorden. De eerste kilometers zijn over de vlakte. Dan gaat het stijgen en rijden we door een mooi landschap van ruige bergen. Dan draaien we een bocht om en kijken we tegen de groene bergen met daarvoor de vallei. De wegen zijn goed en recht en de kilometers schieten voorbij.
We worden wakker en kijken naar buiten. De lucht is strak blauw. We lopen naar buiten met ons point it boekje en wijzen in ons boekje aan wat we voor ontbijt willen. We gaan aan tafel zitten. Daar is de poes weer. Die zit zo op schoot en nestelt zich lekker in. De keuken is gedeeltelijk achter het gebouw langs de rivier. Daar hebben ze gisteren het vlees gebraden en nu wordt er voor andere gasten ook gekookt. Voor ons hoeft alleen het water voor de thee te worden gekookt en het eitje. We genieten van de omgeving en het ontbijt.
Bij het ontbijt eten we onze rijstepap netjes op en verlaten we Talisman Village. We rijden langs het Issykul meer door de dorpjes. Er is weinig verkeer en het is lekker rijden. De bergen en het meer komen dichter bij elkaar en dan zijn we aan het einde van het meer. We hebben een tankstop en dan is het linksaf naar Kazachstan.
Het is lekker slapen in de kingsize bedden. We nemen het er even van en slapen lekker uit. We gaan naar het ontbijt. Dat is weer een onderneming. We krijgen rijstepap en wat brood en jam. Ik neem de planning van de aankomende dagen door. Er zitten nog wat lange dag afstanden in. Ik ga aan de slag met Basecamp, Mapsme en booking.com. Er zit nog 1 lange dag in van 400km de rest minder.
We zijn de motoren aan het pakken als we worden aangesproken door twee dames. Ze vragen waar we vandaan komen. Dat is geen gekke vraag, die horen we wel meer. Uit Nederland antwoorden we. Ze laten een boekje zien met verhalen in vele talen. Het zijn Jehova getuigen die hun verhaal willen vertellen. We laten weten dat we daar op dit moment geen tijd voor hebben en ze gaan verder.
De poort wordt opengedaan door het jongetje en we rijden het dorp in. We gaan richting meer om even dichtbij het water te komen. Buiten het dorp gaat de weg over in onverhard en hebben we uitzicht over het meer en de daarvoor liggende akkervelden en nog een klein dorpje. De zon schijnt op de bergen en het is een mooi landschap. We rijden tot de weg ophoudt en we maken een paar foto’s en rijden terug naar het dorp voor water en een tankstop en we zijn er weer klaar voor.
Het ontbijt is eenvoudig en lekker. We doen rustig aan het is niet zover vandaag. Om 09.30 rijden we de stad uit. Onder een boog door en wij rijden het vlakke land in. Het is druk op de weg. Dat zijn we al enige tijd niet gewend. Er zijn vele dorpjes en dat schiet niet op want er wordt op de snelheid gelet. Jawel we moeten stoppen. Ze staan aan de linkerkant van de weg en gebaren druk dat we naar hun moeten komen. We draaien om en stoppen bij de politie auto. Hij komt naar ons toe en laat zijn lasergun zien. Daar staat 65 op en er was 50 toegestaan. Ik praat wat tegen hem en hij schrijft in het stof op de spiegel 65. Ik stap af en loop met hem mee naar de auto. Ze willen papieren zien. Ik loop terug naar de motor en pak de vertelkaart en laat deze zien. In het Nederlands vertel ik dat we op reis zijn. Hij begrijpt er niets van en wijst dat we maar door moeten rijden. Dat doen we dan maar.
Negen uur zitten we aan het ontbijt en het is even lekker helemaal niets. We gaan een rondje markt maar eerst naar het Lenin plein. Het is een stukje terug lopen langs de brede rechte weg die naar het centrum gaat. Er staan wat auto’s op het plein voor het, denk ik, gemeentehuis. In het park ernaast zien we soldaten een ceremonie oefenen. Er zal wel iets gaan gebeuren vandaag met een krans legging.
Janny heeft uitgeslapen en ik had wat dingen die ik wilde doen en zat al vroeg achter de laptop. In het Hotel hebben we een kapper gespot en het mag wel weer. Na het ontbijt ga ik naar de kapper en na de tondeuse kan ik er weer even tegen. Het Hotel heeft een grote centrale hal en daar is een koffiebar. We nemen een bakje koffie en suikerklontjes in de vorm van een hartje.
Sarry Tash de zon komt over de besneeuwde bergen. Het hekje open, de tractorbanden af tussen de koeien langs de vrachtwagen naar het toilet. Een indrukwekkende ochtend. Na het ontbijt nemen we afscheid van Gilles en Claudia en geven ze een setje klompjes. Als we de motoren naar buiten rijden ziet De Duitse motorrijder dat wij ook op de motor zijn. Hij komt naar ons toe en we praten met elkaar. Hij gaat dezelfde richting op als ons. Zijn naam is Johannes.
We zijn op tijd op en de Russen zijn ook al bezig. Een van hen is zijn motor aan het repareren. Wij zijn klaar en vertrekken. Het is fris, we zitten op bijna 4000 meter en hebben ons regenpak aan tegen de kou. We genieten weer meer van de omgeving die indrukwekkend is. Mooie wegen langs de bergen en over de vlaktes. In de verte zien we de Russen die vertrokken waren staan bij het bord van de Ak Baital pas van 4666 meter. Ze vragen waar hun maat is. Ik vertel dat die nog aan het repareren was.
We hebben goed geslapen en voelen ons beter. Om 8 uur komen we ons bed uit. Beneden is het ontbijt. Een loketje is open daar kan je drank kopen. Aan de andere kant is de keuken en daar wordt het ontbijt gemaakt. Janny vraagt voor een gekookt eitje. Een pan hebben ze niet en de eieren gaan in de Theekan.
Vannacht zijn de vissenstaartjes er met een vloedgolf er weer uit gezwommen. Janny kon nog net het opvangen met een pedaal emmerzak. We worden wakker maar ik ben nog futloos en blijf nog leggen. De andere gasten zijn al weg. Twee met de taxi verder en de andere om de Unimog los te trekken. Als ik er uiteindelijk uitkom drink ik wat thee en we pakken de motoren.
We zijn wakker en trekken ons motorpak aan en bepakken de motoren. In tussen wordt het ontbijt klaargemaakt en eten we buiten ons ontbijt. We maken een praatje met de man en vrouw des huizen. Toen we aankwamen waren we blij met een slaapplaats maar zagen ook de eenvoud waar de mensen in leven en gelukkig zijn. Als blijk van dank gaven we ons cadeautje de Nederlandse klompjes. We zijn bijna klaar voor vertrek naar de Khargush pas. We moeten alleen nog tanken. We rijden het laantje uit en worden uitgezwaaid. Hij staat in de poort en zijn leven gaat door.
Het ontbijt is buiten op de bedplank. Zo noemen we het maar. Er zijn meer reizigers. We zitten gezellig met zijn allen op de plank. Brood, thee en een eitje. De motoren zijn geladen. Er zijn vanuit Khorog twee mogelijkheden. De M41 verder rijden. Dat is de gangbare route voor het doorgaande verkeer. Met name voor taxi’s en vrachtwagens. We nemen de Wakhan Vallei. Een van de meest afgelegen gebieden op de grens met Afghanistan en uitzicht op Pakistan. We doen inkopen voor de dag en gaan op weg het avontuur tegemoet. We rijden de stad uit op het asfalt.
Dat is lekker wakker worden na een goede nachtrust. Prins heerlijk geslapen in Karon Palace. We kijken uit her raam en zien de bergen om ons heen en horen de rivier stromen. We bepakken de motoren en gaan aan het ontbijt. We zijn aardig op tijd wakker. Vandaag staat er 200 km op de planning. In Dushanbe hebben we de versnellingspookjes eraf gehad en die zitten nu niet goed. We verzetten ze voor de rit van vandaag. We rijden om 09.00 het dorp uit.
Inmiddels hebben we een eigen standaard ontbijtje ontwikkeld dat bestaat uit lokaal brood, een gekookt eitje en thee. Als het even kan wat jam voor op brood. We zitten buiten. De motoren zijn klaar en als het ontbijtje binnen is rijden we de poort uit. Green House Hostel een Oase in de stad voor de reiziger. De M41 is in principe al aan de grens begonnen en we volgen de M41 verder.
De onbijttafel zat vol met Koreaanse toeristen. Even wachten tot de tafel vrij is. Het ontbijt met een gebakken eitje wat we maar laten staan ivm de olie waarin het gebakken is. Janny heeft een beetje last van de buik dus geen risico.
Het is een dag van weer een grens. We gaan Tadjikistan in. Het land van de Pamir Highway. Een levensader van de Silk Road vroeger en nu. We zetten thee en er is wat brood. We soppen het brood in de thee. De motoren zijn gepakt en we zijn er klaar voor.
We rijden de stad Samarkand uit en rijden al snel de bergen in. De weg is goed en de bochtjes volgen elkaar op. Boven staan wat gebouwen met winkeltjes. We staan even stil en kijken om ons heen. We rijden door en kijken uit over het dal. We slingeren naar beneden. Het is mooi rijden. We rijden het dorp in en de weg gaat over in slecht wegdek.
We verlaten het hotel voor een rondje stad. Het is erg druk voor de deur. Grote , kleine bussen allemaal met Oezbeekse toeristen. Het is zondag en beetje einde seizoen. Juni, juli en aug. Zijn te warm.
Vanochtend ontsnapt uit het centrum van Buchara. Om de 25 meter een agent die ons nakijkt. Ik zwaai maar vriendelijk. Bij het binnenkomen gisteren van de stad zagen we een lange rij bij een Tankstation daar zijn we niet in gaan staan.
We rijden de stad Turkmenebad uit en gaan over een rivier. Een vrij nieuwe brug en een nieuwe weg. Die staat nog niet in de navigatie. Volgens mijn navigatie moet ik ergens rechts zijn en we slaan van de weg af. We zien twee driewiel motorfietsen staan en stoppen even. We maken een praatje en we moeten terug naar de nieuwe weg die komt bij de grens uit. Ze rijden ons wel even voor. Ze zetten hun helm op en stuiven letterlijk weg. Op de kruising stoppen ze en wijzen naar rechts en we worden uitgezwaaid naar de grens.
Gisteren zijn drie Slowaakse mannen op de motor aangekomen 2x BMW 1x Harley D. en een busje. Gisteren hebben we even gepraat zij gaan ook de Pamir Highway rijden. Zonder de Harley dan ;-). We pakken de motoren en gaan op zoek naar een monument wat ik gisteren had gezien. We rijden terug maar kan het niet vinden dan maar een winkeltje in. En met het winkelmeisje op de foto. Het is al aardig warm en we gaan de weg weer op. Opeens zie ik het monument en het staat naast het hotel. Het is ook een busopstap plaats. Ik ga naar het monument en neem wat foto’s en Janny zet de kleurrijke mensen bij de bus op de foto. Ook de reuze vlaggenmast is vastgelegd nu nog tanken en dan zijn we er weer klaar voor.
De zon komt op en maakt de morgen wakker. We pakken onze tassen in en gaan naar het ontbijt. Als we klaar zijn gaan we onze tassen halen. Janny gaat al naar de motor en ik sta bij de receptie om de sleutel in te leveren . Het is nogal druk en iedereen is bezig. Ik heb betaald dus geef de sleutel af en we vertrekken.
Het is weer een dag van een grens overgang. Het meest bevochten visa: Turkmenistan. Ik ga op de motor naar de bakker en haal brood. We eten met zijn drieën ontbijt op de kamer. Wat gaan we vandaag verwachten met de grensovergang naar Turkmenistan. We vertrekken en rijden de stad uit. Het heuvelgebied is rood gekleurd van de klaprozen. De heuvels gaan over in bergen en we slingeren van bocht naar bocht. Het is mooi rijden en we genieten van de mooie omgeving in Iran.
Met de ervaring van de warmte van gisteren gaan we om 6 uur op om voor het echt warm wordt al wat kilometers te hebben gereden. We nuttigen een adventure ontbijt en rijden om 7 uur weg. We hebben een doel voor 12 uur bij Bardaskan. Het begin was veel wind en slechte weg. Het rijden gaat op de automatische piloot. Maar het blijft opletten.
We verlaten de stad Yazd op weg naar het noorden. We verlaten de hoofdweg en gaan richting Tabas. We komen bij een dorpje waar we even gaan kijken. Het is een bergdorpje wat gedeeltelijk nog bewoonbaar is. Het is een echt traditioneel kleidorp inclusief minaret en Moskee.
In de ontbijt ruimte is een soort loket en daar staat de kok. Die neemt de bestelling op hoe je het eitje wilt. Hij heeft een mooie muts op. We slaan de overige gasten gade en daar zitten Franse toeristen bij. De vrouwen doen nogal vreemd over de hoofddoek en doen die dan maar af want het is onhandig. We hebben het ontbijt op en we nemen de inmiddels bekende taxi naar de stad.
Voor vandaag is de afstand niet zo groot en ik heb een alternatieve weg naar de volgende plaats gevonden. Een beetje binnendoor. We ontbijten lekker want je weet nooit wat je de volgende dag hebt. De motoren staan voor het Hotel en we maken onze tassen vast. We rijden de stad uit. Mijn gevoel zegt dat we de verkeerde richting uitgaan. Ik stop even en inderdaad we gaan verkeerd. Het is een grote weg en we moeten even door en dan kunnen we omkeren. We zijn buiten de stad en we tanken vol. Weer klaar voor de dag van vandaag. Het is rustig op de weg. Het is een zondagsdag in Iran.
Voor het ontbijt moeten we even naar buiten en komen we terecht in een traditionele eetgelegenheid. Men kan op een zittafel ontbijten of aan een gewoon tafeltje. We genieten van het eten en van de mensen om ons heen. Na het ontbijt gaan we in de koffieruimte zitten en werken de dagboeken en foto’s bij. Het is lekker om onder het genot van een bakje koffie even rustig aan te doen.
De bergen liggen achter het Hotel. De dag van de marathon etappe met start door de bergen. Om 08.30 rijden we weg en we rijden direct de bergen in. De lucht is helder blauw en de weg gaat omhoog. We komen zelfs sneeuw tegen. Het is mooi rijden en de uitzichten zijn schitterend. Boven aangekomen zitten we op 2810 meter hoogte. We zien een mooi landschap voor ons opdoemen. Een groene vallei met rondom bergen. Bij het afdalen komen we vele herders met een kudde tegen. We rijden langs een kudde en stoppen en maken een praatje met de herder. Het komt al snel op voetbal. Tot ver in de bergen van Iran zijn Nederlandse voetballers bekend. We zien ook tenten met een blauwe Z24 voor de tent. Als we stoppen om een foto te maken rennen de mensen de tent in. Het zijn nomaden. Sommige zijn net de tent aan het opzetten andere zitten al langere tijd te zien aan de kraal voor de kudde.
We kijken achter uit het raam en zien de bergen in het ochtendgloren. Na een indrukwekkende dag van gisteren hebben we goed geslapen en gaan naar het ontbijt. Het is een soort uitkies ontbijt en we kijken wel weer wat er op het bord komt. We doen rustig aan en na het ontbijt lopen we naar de receptie en bestellen een taxi.
Vandaag een rijdag naar Hamedan waar we een rustdag cq wasdag hebben. Het eerste stuk wat we rijden is bergachtig. Door de wat heiige lucht zien we niet zoveel van de omgeving. We komen in de stad Sanandaj en stoppen bij de benzinepomp voor de lunch. Het is warm en we zoeken een plaatsje in de schaduw. We lopen het winkeltje in en kopen wat te eten. De man van de benzinepomp zegt dat we wel binnen kunnen zitten maar we blijven toch liever bij de motoren. Onder het eten slaan we de dagelijkse gang van zaken gade. Een auto met kleding, het winkeltje, de benzinepomp, alles leeft en het is bijzonder om een moment een onderdeel te zijn van de samenleving. Na de lunch stop wordt het wat vlakker maar ook soms harde wind. Het is vlakker maar ook warmer. We blijven rijden waardoor het nog uit te houden is. Hierdoor schieten we lekker op. Volgens mijn navigatie zou het 440 km zijn maar dan zie ik de afstand borden dat het minder is. Bij het maken van de route gaf dit deel van Iran wat problemen. Nu zijn we lekker op tijd in de stad.
Ontbijt buiten op de binnenplaats van het huis. De tafel is een bed en het tafelkleed een deken. Het ontbijt wordt gehaald en de tafel wordt gedekt. Het is brood met jam en kaas. Niet uitgebreid maar vers en lekker met een mok thee erbij. We nemen afscheid en vertrekken met zijn drieën en rijden de stad uit. We rijden langs het zoutmeer en we rijden van de hoofdweg een dorpje aan het meer in om wat foto’s te maken. David blijft staan op een plaats en wij rijden klein stukje verder. We rijden terug waar David stond maar zien hem niet meer. We rijden nog wat rond maar zien hem niet meer. We rijden terug en wachten een tijd. Maar we vinden David niet. We besluiten om een inreach bericht te sturen dat we verder zijn.
De dag van de grens met Iran. We nemen afscheid van de grote en kleine Ararat. Ze poseren in de zon tegen een hemelsblauwe lucht. Het is 80 kilometer tot de grens. We zien de Ararat in onze spiegel kleiner worden. Al mijmerend rijden we door en dan is daar plotseling de grens.
Het is een strak blauwe lucht. De koude valt mee. De bergen worden hoger en de weg slechter. De bepakte motoren moeten aardig werken de berg op. Het is niet druk op de weg en de kilometers schieten lekker op. Na de koffie is het nog 100 kilometer naar de laatste plaats in Turkije.
Het is licht in de kamer. We zitten vroeg aan het ontbijt. Als het negen uur is zitten de eerste 50 kilometers erop. De vlaktes van de voorgaande dagen gaan over in gebergte. We slingeren omhoog en het wordt fris. We trekken een extra laagje kleding aan. Het regenpak tegen de koude wind. De bergen kleuren de horizon.
We verlaten de grot en rijden naar Urgup. Het waait hard en we moeten aardig hangen aan de motor om in het rechte spoor te blijven. Het zijn donkere luchten en we laveren droog tussen de dreigende wolken. Na de plaats Kaisery stoppen we en bekijk ik in de navigatie hoe naar het zout meer Tuzlu Golu te rijden. Het is ook tijd om wat te eten en dat kan hier. We eten rijst met kip en we gaan binnendoor naar het meer. We stijgen en bovenaan hebben we uitzicht op het meer. Een paar zonnestralen lichten het meer een ogenblik op met een witte schittering van het zout. We dalen af naar het meer en rijden tussen de landbouw en stoppen bij een kudde met herders. Twee herders, een kudde koeien en een zoutmeer. Het kan zomaar een schilderij zijn waar we doorheen rijden.
We kijken uit het raam en zien quads voorbij rijden langs de rotswoningen. Voor ons is het tijd voor ontbijt. Traditioneel huisgemaakt beleg en broodjes. Een uitgebreid ontbijt. We zitten buiten met een heerlijk gedekte tafel. Twee dames zitten binnen op de grond bij een ronde bolle pan. Janny gaat kijken wat ze maken. Er wordt dun deeg op de pan gelegd waardoor het een pannenkoek wordt. Dan kan je kiezen wat je erop wil en klaar is je pannenkoek.
Het ontbijt is om negen uur. We peuteren eerst onze motoren door de nauwe deur naar buiten en maken onze tassen vast. De fietsen staan klaar op naar het ontbijt. We genieten van een uitgebreid ontbijt. Ik vraag wat de kosten zijn en ga mijn portemonnee halen en neem ook een setje klompjes mee. Ik bedank iedereen voor de gastvrijheid en service en geef ze de klompjes. We krijgen een Sultanpoppetje terug. Er worden handen geschut en ze nemen nog wat foto’s van ons en al zwaaiend rijden we weg. In het dorp komen we een beeld tegen van het mannetje wat we hebben gekregen. Het schijn een beroemd figuur te zijn.
We gaan op tijd op er staan wat kilometers te rijden vandaag. We rijden de stad uit en we zien de wolken laag hangen. Niet veel later zijn de wolken opgelost en rijden we lekker door. Het is nog wel wat fris en we doen de tochtstroken van de jas dicht. De weg is in aanleg van tweebaans naar 2x 2 baans weg. Dat levert wat afwisseling in het rijden en schiet het op en is leuk rijden. We gaan klimmen en rijden op ruim duizend meter en het is eigenlijk wel koud. We rijden door en komen in een dorpje voor de traditionele thee en toiletstop. We kopen wat aardbeien, brood en een bakje thee we genieten weer van de levendigheid in het dorp.
We schuiven aan de tafel buiten tussen de rozen. In de morgenzon varen de schepen langs. Zon, Zee, strand en ontbijt. We nemen de tijd en genieten van het eten en de omgeving. We stappen op en rijden naar Troye. We komen aan over een nieuw aangelegde weg en rijden tot een afgesloten parkeer terrein. We zien het paard van Troye. Beetje mislukt nagemaakt. Het paard van Troye. Het verhaal is bekend. In een paard, gemaakt van hout, worden soldaten binnen gesmokkeld om de stad te veroveren. Naast het nagemaakte paard zijn het vooral de opgravingen die herinneren aan de geschiedenis. Wij zijn niet zo van de ruines en nagemaakte paarden. We maken snel een foto en rijden door.
De route naar de grens vanaf Kazanlak in de navigatie gezet en we zijn voor negen uur onderweg naar Turkije. Het begint met tweebaanswegen en gaat naar de snelweg. Maar naar mijn gevoel blijft de snelweg lang weg. We zien aan de horizon rookpluimen de lucht in gaan. Na een tijdje komen we langs een kerncentrale. Wel zo dicht dat we bijna door de centrale rijden. Hier staan twee agenten en die laten ons stoppen. Nu komt het denk ik. Bulgaarse corrupte politie. Ze vragen niet naar papieren maar waar we naar toe gaan. Meer niet en we konden weer verder. Achteraf gezien waren ze vast nieuwsgierig. Want mijn route had de binnendoor weg genomen en niet de snelweg. Denk dat er weinig motorrijders langs komen.
Na het ontbijt lopen we over de Danube boulevard. Het fietspad is gemaakt van oude scheepsluiken. Aan de kade liggen twee schepen die dienst doen als party schip. Alleen varen doen ze denk ik niet meer. Dwars door de stad is een autovrij gedeelte. We lopen een stukje deze straat in en komen op een plein wat erg Sovjet uitstraalt. De gebouwen groot vierkant en beton en een groot beeld met strijders. We zijn weer bij het hotel en leveren de sleutel in.
Na een uitgebreid Ontbijt verlaten we de stad en rijden over de vlakte naar de grens met Servië. In Servië rijden we door dorpjes naar de ferry in Stara Palanka over de rivier de Danube. De weg is smal en slingert door het landschap. We moeten nu in de buurt zijn en inderdaad ik zie een bord met een bootje. We rijden door naar het dorp. Een paar huisjes langs het water. Hier is geen pont. Terug naar het bord en er staat een pijl naar rechts.
Het is niet druk in het Hotel oftewel we zijn de enigste aan het ontbijt. We komen langzaam op gang we hoeven tenslotte niet zover. We rijden de stad uit naar het laatste stuk snelweg. Deze gaat over de Hongaarse laagvlakte. En daar zijn de wegen rechter dan recht en lang. Er is nu ook weer vracht verkeer. We komen van die blokken vrachtwagens tegen, dat is in 1x een stuk of tien inhalen. We kijken om ons heen: herten, ooievaars, schaapskudde incl. herder, diverse roofvogels.
We starten langzaam op vanmorgen en voor het verlaten van de stad Enns tanken we nog vol en zijn klaar voor de dag. Oeps tracking vergeten aan te zetten, even stoppen en we zijn weer Live te volgen. Het XT’tje moet hard werken. Wind tegen en berg op is terug schakelen. Janny niet dat zal dan wel mijn gewicht zijn :-)
De zon komt tussen de kieren van het rolluik door en het is licht in de kamer. We stappen het bed uit en pakken de tas in. We rijden met de motoren naar de bakker. Het is acht uur en er staat een rij tot buiten de winkel. Voor het ontbijt hebben ze een aparte bestelhoek en niet veel later zitten we buiten met heerlijke belegde broodjes en een slootje koffie.
Vertrek.... Daar gaan we zaterdag 29 april om 10 uur rijden we met een aantal vrienden en de PCM het avontuur tegemoet.
Op zaterdag 4 maart presenteren wij onze reisplannen. We vertrekken dit jaar op 29 april op een motor reis van Ridderkerk naar Japan.