Carpathians (5)
Woensdag 8 September 2021
Het is een uur later in de Oekraïne dus ook een uur later licht. We worden langzaamaan wakker en om zeven uur kijken we naar buiten. We zien de zon opkomen en rond de heuvels hangen de wolken. De wolken bewegen langs de heuvels en het beeld veranderd elke keer. De zon probeert de wolken te verdijven. Om acht uur zitten we aan de tafel. Als het goed is komt er zo ontbijt. En jawel daar komen Irina en Edgar met het ontbijt. Helemaal van boven naar beneden met een glazen theepot met daaronder een glazen voet waar een waxine lichtje in brand. Een hele prestatie.
We hebben brood, geroosterd brood, kaas, jam en elk twee gekookte eitjes. Het smaakt zeer goed en wat een uitzicht. We krijgen een fles Wodka van de baas want die vind motoren ook leuk. Ik geef aan Edgar ons visite kaartje en aan Irina de klompjes. Ze glundert helemaal. Ik betaal gelijk want dan is dat geregeld. Na het ontbijt ruimen we de boel op en kleden ons aan. We lopen naar de buren en geven ook daar een kaartje en een setje klompjes. We worden hartelijk uitgezwaaid.
De motoren hadden we gedraaid en is het nu starten en glijden maar. We rijden over het natte gras voorzichtig naar beneden. Door het hek vraag ik heb je de camera aan. Janny zegt oh nee en ze stopt om de camera aan te zetten. Dan hoort ze opeens roepen het is Irina die met ons nog op de foto wil. Daar is ook Edgar. Die zijn alle trappen afgerend op hun crocs om nog afscheid te nemen. Wat een hartelijke mensen. Na de foto sessie nemen we met een handdruk afsheid en we gaan de weg naar beneden.
We komen beneden aan bij de weg en slaan links af. Het is nieuw asfalt en de weg is mooi en weinig verkeer. Zo rijden we door dorpjes met hun kerkjes en winkeltjes. Alles is klein in de dorpjes. We slingeren lands de rivier en dan slaan we rechtsaf het onverhard op. Het is direct goed onverhard oftewel hard werken en goed kijken. Het is intensief rijden. Bij een paar huisjes zit een vrouw met een kind en een koe. Dit is het dorp. Dan zie ik een 4x4 camper. Hij wijst dat we er langs kunnen. Ik zie dat het een fransman is en bij zijn raam vraag ik in het frans of het goed gaat. En hij kijkt verrast op. Iemand in de Oekraine die Frans praat. Ik vraag hoe de weg verder is ebn hij zegt ja aardig pittig maar word niet echt slechter. We rijden door en komen boven aan en kijken uit over de vallei waar we weer in afdalen.
Janny ziet in de afdaling in haar ooghoek een paardenkar en draait om. De man komt naar haar toe en ik rij ook terug. De man praat honderd uit en Janny gaat fotos maken. Dan vraagt hij waar we vandaan komen. Ik zeg Holland. Hij denk na en slaat op zijn hoofd. Holland en dan kom je hier rijden. Ik zeg ja is mooi hier en de weg ook mooi. Hij zegt nee de weg is niet mooi je stuitert in je auto.
Goed we gaan weer door en als we een groter dorpje in rijden stoppen we voor een winkeltje. Koffie is er niet dan maar een pak sap en kaakjes. De plaatselijke hond geven we ook wat. We rijden de vallei uit en steken een grote weg over. Hier staat een pomp even tanken en weer door. Het is een schitterende weg die door het landschap heen glijdt. Het is tijd voor wat eten maar ik kan niets vinden. Dan zegt Janny ja in dat gele huis. We draaien om en jawel een winkel en daarnaast een koffie winkel en twee stoeltjes. Meer niet nodig. Dit is in de plaats Mizhhirya waarna het nog klein stukje is naar Sinevir. We bespreken de opties en we gaan naar Sinevir en kijken daar voor slaapplaats. Het is mooi omhoog rijden en na een paar haarspeldbochten staan we boven aan. We kijken even en rijden door en staan niet veel later in het dorp Sinevir. Hier slaan we linksaf het Nationale park Sinevir in. Langs de slingerende rivier rijden we het park in. Ze hebben hier een beren rehabilitatie park. We kijken maar het is 500 meter lopen dat doen we niet en we draaien om en bij het dorp hadden we een leuk hotel gezien en we stoppen er en ja hoor slapen en eten geen probleem. We pakken de boel af en ruimen de kamer in. Na te zijn opgefrist gaan we een rondje dorp en kopen in de winkel fruit en wat drinken. We lopen terug naar hotel en gaan buiten zitten met een bier en cola. Ik kijk in de keuken en zie mensen met schalen grote paddenstoelen afwegen, Naast mij op de bank ligt een rugzak. Ik denk van wandelaars. Maar er komt een vrouw naar buiten die geld krijgt voor de paddenstoelen en pakt de rugzak en loopt naar de andere kant van de weg en daar staat een man met oude russische motor fiets en ze stap achterop. De motorfiets rijd weg met een grote rookwolk achter zich aan.
We gaan naar binnen en met het aanwijsboekje en google translate bestellen we eten waaronder paddestoelen soep en die was heerlijk. We hebben lekker gegeten en eindigen met een thee.
Als ik dit schrijf is het 20.25 en zitten we in het restaurant en zijn de gasten weg en wat over is zit aan de stamtafel. 6 door elkaar kletsende dames. Dus we gaan op zoek naar rust op de kamer.
Motel Kolyba
T0724, Zakarpatia Oblast
https:hotel-28859.business.site/
Aantal gereden kilometers 154
){kind=link}