Balkan 2016 10
1610
De dag van het raften. Bij een eerste blik naar buiten is het droog. We hebben een goed ontbijt en om negen uur staan we buiten te wachten. Maar om half tien nog niets. Ik stuur een berichtje en door het hoge water gaan ze vandaag niet misschien vanmiddag. We wachten nog tot de middag als we weer bericht krijgen het water is nog te hoog. We besluiten om weg te gaan en proberen om in Griekenland te komen.
We pakken de motoren en om een uur of 1 rijden we weg. We rijden langs de canyon en er zijn wat uitzicht punte. En inderdaad het water wordt door de canyon geperst. We maken film en foto,s en rijden naar deel twee van de route een stuk onverhard. De weg is zeer veranderlijk. Normaal zijn er wel auto sporen maar het is nu een stenen hobbelweg. Het is nog erg nat van de regen en het is behoorlijk intensief en veel kort stuurwerk in natte haarspeld bochten. Ik rij voorop en geef Janny informatie waar beste te rijden. We blijven stijgen en de omgeving lijkt wel een maanlandschap. Het is hard werken. Opeens zie ik een bord P en staat er een meneer bij een prieeltje te roepen of we koffie moeten. Zelfs in deze wildernis is er koffie. We gaan het prieeltje binnen en niet veel later hebben we koffie en een soort koeken met honing. Alles uit eigen tuin en keuken. Het is een echtpaar wat hier lokale producten maakt. Janny heeft het even zwaar en de mevrouw komt ze aansterken met een glas raki. De dochter komt even kijken en zij spreekt engels. Ik zeg zeker ook wifi hier? Ja hoor zegt ze en ze laat een filmpje zien van Albanie toerisme waar zij in voorkomen. We zijn weer wat op adem gekomen. Bij aanvang heb ik het gastenboek gekregen om wat in te schrijven. Ik blader het even door en lees dat sommige rijders met 4x4 auto’s de weg hebben onderschat. Ik schrijf een stukje en ik geef ze ongeveer 10 euro. Dat was deze rust wel even waard. Een unieke locatie de vrouw wil geld terug geven maar ik zeg is ok. Daarna kwamen nog broodjes en walnoten….. Vol geladen rijden we weer weg.
Niet veel later ligt er een steen op de weg en vraag ik Janny om even vor de film langs te rijden. Daarna komt een plas en we overleggen wat de beste route is en Janny rijdt als eerste door de plas. Haar voorwiel glijd weg en de motor valt om. Eerst een foto en dan oppakken.
Hert blijft een byzonder landschap en hard werken op de motor
Uiteindelijk komen we op de doorgaande weg en rijden we naar Permet. Het is 16.00 uur en we rijden door naar de grens. Een mooie weg met uityzichten op de bergen en de toch wel hoge snel stromende rivier.
Linksaf is naar Korce en rechts af naar de grens het is een brede weg en we rijden naast elkaar naar de grens als plotseling een groep schapen en geiten op de weg loopt.
We rijden de laatste meters als we nog een herder zien. Ik heb nog Albanees geld en vraag of hij dat wil ik geef hem mijn laatste Albanese geld. De grens van Albanie zijn we zo over. Er is niemand te zien. We komen bij het Griekse deel en ook niemand te zien. Er komt een meneer en die zegt dat ze staken. Maar hij probeert of wij er over kunnen. Het is een vriendelijke meneer en zijn zus woont in amsterdam. Hij krijgt een beambte zo ver dat hij de paspoorten behanmdelt maar we moeten wel de motoren duwen want de grens overlopen wordt door de vingers gezien.
Griekenland…. De wegen zijn breed en leeg de kilometers gaan snel en zo rijden we richting Ioannina. In het dorpje Perama vinden we een hotel. Het is echter laat want bij de grens passage schoot de klok een uur vooruit. In het Hotel is geen eet mogelijkheid. We nemen onze gasbrander mee en het adventure pak nasi. Na het opfrissen eten we een heerlijke maaltijd en nus is het 23.00 uur tijd om te gaan slapen