Dag 7
We beginnen de dag met het aanwijsboekje. Mischa neemt de bestelling op en neemt dit door met de kokkin. Al snel komt het ontbijt. Maar ja er zijn geen andere gasten….. Nog even bijgepraat met de beveiliging maar verder dan OK komen we niet. We hebben de dag iets aangepast. We willen toch even langs de mevrouw in Tereblyia die we vorig jaar hebben ontmoet. Aldaar aangekomen is ze er niet. We doen de foto en delfsblauwe klompjes met ons naamkaartje in een zakje en leggen dat voor de deur. We rijden stukje aangepaste route door vele dorpjes waar veel bedrijvigheid is. We rijden over de markt en langs vele kraampjes langs de weg. Alles is te koop: eten, drinken kleding, bloemen . Iedereen bied ook te koop aan. De ene met een tafel vanuit huis de ander vanuit de kofferbak van zijn auto en weer een ander vanuit de boodschappentas. Weer op de route aangekomen rijden we langs de grens met Roemenie. Na een korte koffiestop rijden we de bergen in. Mooie bochtige wegen en groene bergen. Bij het centrale punt van Europa stoppen we en maken de verplichte fotoos van het bord. Het is lunchtijd en we eten buiten op het terras een heerlijke soep: Borch. Ennnnn er is weer een trouwerij. De kinderen lopen er feestelijk bij en maken fotos bij de motoren. Na onze 
magen gevuld te hebben rijden we verder door de dalen en dorpen. Overal is bedrijvigheid. Oma’s met kruiwagens, kinderen op school, boeren met koeien op de weg enz enz. We zien de buien hangen en trekken onze regenkleding aan en jawel het gaat licht regenen. We passen de rijstijl aan aan de weersomstandigheden en rijden gestaag door. Het is een mooie omgeving maar met het weer en de gaten moet je blijven opletten. Zo rijden we opeens van de weg zonder weg. En dat is opeens glad…… opletten!! Kosiv is in zicht en rijden via klein weggetje naar het Hotel. Mooi rustig gelegen en toch in het dorp. Echter het is wel erg stil. Ik loop naar de deur…. Dicht. Ik probeer de bel …. Na enige tijd komt er een jongeman en jawel het is het Hotel en we worden verwacht. De motoren gaan in de garage en de kamer wordt ons gewezen. Bij de vraag of we ook kunnen eten deelt hij mede dat het restaurant dicht is maar dat er in het dorp goed restaurant is. Het ontbijt vraag ik. Hij moet even denken en zegt negen uur. Ik zeg dan willen we alweer rijden. Denkt weer even en zegt ok acht uur. En dat is ok. We lopen naar het dorp en eten een lekkere pasta en sluiten af met een capacinno, Italien in Oekraine, en er is nog wifi ook voor kontakt met de kids.