Dag 55 - Zmeinogorsk > Belokurikha
Donderdag 22 juni (55)
De zon maakt ons vanochtend niet wakker. Janny slaapt nog en ik kijk uit het raam. Donkere wolken pakken zich samen boven het dorp. We ontbijten, pakken de motoren en gaan op weg. Na een half uurtje begint het te regenen en we trekken onze regenjas aan.
We rijden door een mooie omgeving waar het groene landschap af en toe onderbroken wordt door rotsen die lijken of ze bergjes van gestapelde stenen zijn. We zien de lichtflitsen van het onweer om ons heen. We rijden nu recht op de onweersbui af en we stoppen om het gehele regenpak aan te trekken. We zijn er weer klaar voor en ik wil weg rijden als Janny zegt hij start niet. Ik zie nog net het knipperlampje van de motor van Janny zacht uitdoven. Dat is niet goed. We staan langs de weg in de regen. Niet de fijnste plaats om iets elektrisch op te zoeken. We maken een sleepkabel en ik sleep Janny naar het eerstvolgende dorp. Als we het dorp inrijden zie ik een benzinepomp maar daar zijn meestal geen mensen die technisch kunnen helpen en we rijden het dorp verder in. Ik zie rechts beneden aan de weg een soort garage en we ploeteren er naar toe. Bij het slepen door de modder gaat mijn nummerplaat eraan maar we zijn er.
Het is een banden reparateur en gebaart dat hij alleen banden doet. Ik vraag of ik droog mag sleutelen en dat mag. We zetten de motor van Janny binnen en ik haal de accu eruit. De accu heeft een zelftester en bij het indrukken geeft hij niets. Leeg, kapot…… Er zijn twee jonge mannen binnen gekomen en we praten via translate en ik zeg dat de accu kapot is. In de tussentijd heeft de banden meneer de accu aan een oplader aangesloten. Dat is met twee draaitjes uit een houten kistje. We hebben het over een nieuwe accu en hij kan er een uit Barnaul laten komen die is er dan s’avond om 23.00 uur. Ik zeg doe maar, je moet toch wat. In de tussentijd drukken we af en toe het test knopje van de accu in zonder resultaat. De jongeman maakt foto’s van de accu en neemt de afmetingen om de juiste te bestellen. Dan ineens is er toch 1 lampje van de accu aan en dat houdt in dat hij wel oplaadt. Dan moet er wat anders kapot zijn. Ik zet mijn accu in de motor van Janny en hij start. Dan zegt de jongeman dat hij wat wil proberen en haalt 1 accupool los en houd hem met zijn hand op de pool. Starten en dat doet hij. Dan laat hij de pool los en de motor slaat af. Hij komt met translate en zegt de spanning regelaar…………. Die is dus kapot en daar heb ik een reserve van bij me. Hij zit gemonteerd onder de bagagedrager.
We strippen de motor en halen de spanning regelaar eruit en we zien dat de contacten en de regelaar geoxideerd zijn. De jongeman haalt hem eruit en gaat de stekker en de regelaar schoonmaken. We monteren de oude schoongemaakte regelaar maar hij doet het niet. Dan de nieuwe en jawel hij blijft draaien en de regelaar doet zijn werk en dat is de stroom verdelen. Ik maak alles schoon en de jongeman pakt de regelaar in zodat hij niet nat en vuil kan worden. Alles is gemonteerd en nog een laatste test en hij doet het. We monteren alles en bij de vraag wat de service kost zeggen ze alle vier niets. Dan een gezamenlijke foto zeg ik en daarmee nemen we na een ferme handdruk afscheid. De twee jongemannen vertrekken en Opa en kleinzoon zwaaien ons uit (Vader, zoon en kleinzoon + vriend).
We zijn twee uur verder maar weer onderweg. De donkere wolken hebben plaats gemaakt voor blauw en we trekken onze regenpakken uit. Tanken en eten ons gekookte eitje op. Nog 160 km tot het hotel. De weg is soms slecht of geheel veranderd in gravelpad maar het rijdt goed en de omgeving is mooi glooiend groen en we rijden door kleine dorpjes. We komen in een dorp en ik zie mijn navigatie een klein kronkelpaadje nemen en daar hebben we geen tijd voor. Ik zie dat er een instelling staat op doorgaande wegen vermijden en pas dat aan en dat ziet er beter uit en net na vijf uur staan we voor Hotel Green Altai. Een mooi kleinschalig hotel met eigen meer en helikopter plaats. Ik loop naar binnen en vraag of ze een kamer heeft. Zonder ook maar in de computer te kijken zegt ze njet, njet, njet en loop een kamertje in. Ok duidelijk en we rijden terug en daar is Hotel Altai Gold en we rijden het terrein op en worden aangesproken in het Engels en ik vraag of ze een kamer hebben en ja dat is er. Ik loop naar de receptie. Janny en ik krijgen een flesje water, we zien er waarschijnlijk dorstig uit. Sleutel nummer negen wordt het en we rijden er naar toe. Het is een compleet ingerichte blokhut met alle gemakken voorzien. Dat hadden we niet verwacht. Na de douche gaan we naar het restaurant. Ik heb google translate al opgestart maar dan komt er al een salade en hij vraagt of we Borsj (Russische soep) willen. Ja doe maar en we zien wel wat er gaat komen. En daar kwam nog meer. Een vleesschotel en als toetje wafels met bosbessensaus met een pot thee.
Altai Gold is beter dan Altai Green
PS Morgen is er bij de overburen, het Hippodrome, een Bier en sauna feestje J
Aantal kilometers 305
N52° 02.689'
E84° 53.899'
