Dag 35 - Kalaikum > Khorog
Vrijdag 2 juni (35)
Dat is lekker wakker worden na een goede nachtrust. Prins heerlijk geslapen in Karon Palace. We kijken uit her raam en zien de bergen om ons heen en horen de rivier stromen. We bepakken de motoren en gaan aan het ontbijt. We zijn aardig op tijd wakker. Vandaag staat er 200 km op de planning. In Dushanbe hebben we de versnellingspookjes eraf gehad en die zitten nu niet goed. We verzetten ze voor de rit van vandaag. We rijden om 09.00 het dorp uit.
De weg is goed niet breed maar dat duurt niet lang. Het asfalt wordt verruilt voor eerst gaten en daarna onverhard. De omgeving wordt ruiger. Beneden ons stroomt de rivier. Aan de andere kant van de rivier is nog steeds Afghanistan. Zoals wij op een weg rijden is ook aan de andere kant een weg. Soms zien we een dorpje en mensen.
Als er tegenliggers zijn en met name vrachtwagens is het even stoppen om deze voor te laten gaan. We zijn gewaarschuwd voor de vele taxi’s die met hoge snelheid rijden en nergens op letten.
Daar staan we dan samen op de Pamir Highway de zijderoute van weleer. Twee kleine mensen tussen de reuzen bergen. Langzaam aan zie ik mijn hoogte meter naar de 2000 meter gaan.
Janny stopt en ziet een soort gele sigarenbloemen en we maken wat foto’s. Aan de overkant zien we een brommertje rijden met een koffer achterop. Het lijkt een pizza bezorger maar dat zal wel niet zo zijn.
De weg slingert langs de bergwand. Dan weer hoog dan weer laag. Boven de rivier langs de rivier. Van smal naar breed. Het is mooi rijden maar de gemiddelde snelheid is niet hoog. Dan zie ik veel water in plaats van weg. Ik loop door het water en het is aardig diep en het stroomt. Ik rij de motor van Janny eerst. Ik kan goed met mijn voeten bij de grond. Er liggen veel grote stenen en de motor glijdt van links naar rechts. Nu is mijn motor aan de beurt. Die breng ik lopend door het water. Wel natte voeten maar de motoren staan nog recht overeind. Waar het water vandaan komt is gewoon een rivier. Voor de lokale voetgangers ligt er een boom over en daar kunnen ze oversteken.
Regelmatig komen we de taxi’s tegen maar nu zien we een paar grote vrachtwagens ons tegemoet komen. Het wegdek is slecht en ze komen langzaam dichterbij. Waar we staan is ruimte en daar komt de eerste voorbij. Hij bedankt ons voor het wachten en even later komt nummer twee. Hij staat naast ons stil en we kunnen er langs. Dat dacht de taxi die achter de vrachtwagen staat ook en hij rijdt ons tegemoet. Ik rij ook door en we staan tegen over elkaar. Ik wijs dat hij achteruit moet. Hij heeft niet zo’n zin. Eindelijk een kans om de vrachtwagen voorbij te komen staan daar twee motorrijders. Hij rijdt minimaal terug en we rijden vlak langs de afgrond verder.
Daar zien we de eenzame fietser. Hij vraagt hoe de weg is. Dat wordt niet veel beter. Voor ons is het werken maar op de fiets is het helemaal een zwaar werk. We rijden door en het is mooi, spannend en bijzonder om hier te rijden. De lucht is blauw en de weg droog en er komt ook weer iets van asfalt op de weg. We komen weer dorpjes tegen en de omgeving wordt groen. We rijden langs een soort meer. Het is een breed stuk waar de rivier niet snel stroomt. We hebben regelmatig een controle post en als we volgens mij niet meer zo ver hoeven vraag ik hoever het nog is. De man zegt 60 km en dat is ongeveer een uur. Gezien ons gemiddelde van 20 denk ik ok dat is nog eens drie uur …. Na deze post werd de weg stukken beter. We stoppen nog een keer voor een sanitaire stop. Een rustig plekje met bomen. Als Janny achter de boom wil gaan zitten zie ik een man aankomen. Ik heb de helm nog op en geef dit even door. We praten met de man en vragen waar we even sanitaire stop kunnen doen. Hij wijst naar de overkant. Daar staan nog een paar muurtjes wat eens een huis was. Daar dus. Janny loopt erheen en verdwijnt achter het muurtje. Daarna ga ik even. Het is door de akker achter het muurtje. Je moet het even weten.
We rijden nu regelmatig door wat bewoning en komen schoolkinderen tegen. Alle kinderen hebben een ding gemeen en dat is: ze zwaaien allemaal.
Dan is daar de plaats Khorog en het is 18.00 uur. De man bij de controlepost had gelijk.
Nu op zoek naar een slaapplaats. Er moet ergens een hostel zijn. We rijden een achteraf wijk in en daar zou het moeten zijn. De poort is open en een jongetje roept Welcome in Pamir Lodge. We zetten de motoren op de binnenplaats en vragen naar een kamer. Ze hebben een kamer met douche en wc. We vragen of er ook te eten is en dat kan worden verzorgd. Rond een uur of zeven wordt er op de deur geklopt en komt het eten en staat de tafel vol met soep, brood en salade. Dat gaat er wel in.
Moe maar tevreden en onder de indruk van de dag vallen we in slaap.
Gereden kilometers 245
Pamir Lodge
46 Gagarin St
756000 Choroegh
37°29'12.65'N
71°33'50.44'O
