Tailhac mei 2010-3 mei
3 mei
Het was half negen toen ik uit bed stapte. Eerst even door de badkamer. Ik keek naar buiten en het was aardig bewolkt en de weg was nat. Hopelijk wordt het later op de dag beter. Maar eerst op naar de bakker, nu met koffer, voor een lekker brood met cereals. Motorpak aan, motor van slot en rijden maar. Ik zag nog net de luiken van de slaapkamer opengaan en daar stond Janny te genieten van het ochtend gloren. Het kan ook zijn dat ze bibberde van de kou. Na een liefdevolle handkus wederzijds op naar Langeac. Omdat de bakker van gisteren geen croissants meer had eerst gestopt bij een andere om daar croissants te halen. Aan een rotonde was de bakker
in een mooi oud gebouw met fontein voor de deur en naast het cafe. Voor de deur geparkeerd en ja de croissants waren ook hier op. Dan wil ik ook niet zo weg gaan en koop 4 rozijnen broodjes. Ze hadden hier geen meergranen stokbrood dus dan maar naar de bakker van gisteren. Paar honderd meter verderop sta voor de bakker……dicht. Twee keer door het dorp gereden maar alle bakkers waren dicht. Dus weer terug naar de eerste bakker om nog een flute (stokbrood) te kopen. Ze zag mij weer aankomen en ik bestelde het brood. De bakker wenste mij voor een tweede keer goede reis……… Bij aankomst was de tafel gedekt en de eitjes gekookt. Na het ontbijt de route in mapsource uitgezet en in de Garmin geladen. Hierna nog even op de wifi hotspot naar Mark en Eva de dag van gisteren gemaild. Bij het naar beneden gaan hoorde ik stemmen. Nelly stond met een bakje kakelverse scharreleieren of we die wilde hebben voor het ontbijt. Toen Nelly binnen kwam zag ze Janny lezend in de Libelle met de voeten op tafel en de handen onder de benen. Ze vroeg toen of we een kacheltje wilde en dat was toch wel een goed idee. Even later kwam Gerard met een petroleum kachel. Het was 12 graden in huis dus dat was geen overbodige luxe. Na een bak koffie iedereen weer de motorpakken aan en
rijden maar. Na een aantal kilometers zag ik een klein weggetje om af te snijden en dit ingereden maar kon het niet helemaal vinden. Na een klein stukje onverhard toch weer op de route gekomen. Het was korter maar zeker niet sneller. De luchten voorspelden niet veel goeds. Maar we rijden gewoon verder de donkerte tegemoet. We wilden het plaatsje St Arcons d’ Allier gaan bekijken. Dit was geheel gerestaureerd en autovrij. Het plaatsje ligt hoog op de rots en zag er uitnodigend uit. Alleen hebben we de uitnodiging niet aangenomen. Het was nog droog en we wilde daar gebruik van maken en doorrijden. We zagen de regen uit de wolken vallen en dat was de richting op de we moesten gaan. Ik opperde nog om de route om te draaien maar daar stond een bord : Prades route barree. Oftewel daar konden we niet heen. De gok wagen om die richting in te gaan durfde we niet te nemen. We gingen dan maar gewoon door. Het begon al snel wat te druppelen wat overging in regen. In het dorpje Ste Marie des Chazes ging de telefoon. Het was Henk die even wat moest weten. Bij het einde van het gesprek zegt hij: wat klink je nasaal ben je verkouden. Nee zeg ik ik zit op de motor en dat zal de klank van de helm zijn. Henk had niet door dat we aan het rijden waren op de motor. Tijdens het gesprek kwamen nog twee straaljagers laag over met een hoop herrie dat was even schrikken. Bij het gehucht Vergues regende het inmiddels hard. We konden hier naar Prades en weer naar huis een half uurtje rijden. Ondanks de regen zijn we verder gereden. Na een aantal kilometers werd het toch weer wat droger. De wegen waren smal, slingerend en ruig. Het liefelijke landschap van gisteren had plaats gemaakt voor diepe afgronden en grote rotspartijen. Af en toe konden we de rivier in de diepte zien kronkelen. Dit gedeelte is de Gorges d’ Allier. Hier was het alleen mogelijk om met de trein langs de rivier te rijden. De bossen wisselden af met vergezichten en kleine dorpjes. Na een aantal slingerende kilometers in het dorpje St 
Privat d’ Allier aangekomen. De regen wisselde af met droge periodes. We overlegden of we een stop in moesten lassen. Na even gestopt te hebben met uitzicht op het dorp zijn we verder gereden. Weer volgde een schitterende weg. Smal en geen ander verkeer. Een heerlijkheid om met de motor hier te rijden. De rivier lijkt hier wel een meer. Waarschijnlijk zal er wel een stuw in zijn. Wat eerder op de route hadden we een aardige elektriciteitscentrale gezien. Af en toe moest het gas er even op om de steile hellingen te bedwingen. De ene bocht volgde na de andere. Na eindeloze vergezichten kwamen we na heel wat kilometers in de bebouwde kom van het dorp le Pont Alleyras. Bij binnenkomst zag ik een pop en dacht waarschijnlijk iemand door een verkeersongeval omgekomen. Maar wat later zag ik nog een pop. Bij het water een pop die aan het vissen was, een pop bij de brug met een fluit en kleine ratten erachter. Door het hele dorp stonden deze poppen die iets uitbeelden. Wat het betekende zijn we niet te weten gekomen. Maar het dorp was verder uitgestorven niemand te zien. We zochten nu wel een plaats voor een stop. Op een chic hotel na was er verder niets of dicht. Ik zag een bord camping en dat maar gevolgd. De camping gevonden en de slagboom was open en er werd gewerkt aan het toiletgebouw. Er werd gewerkt aan de vernieuwing van de douches. De mannen keken wel wat raar vier zwarte mannetjes op twee motoren. Toen we de helmen af hadden zagen ze dat het maar een mannetje was en drie dames. De dames wilde graag gebruik maken van het toilet. Dit in goed Frans gevraagd en was geen probleem. Na de plaspauze op een bankje op de camping gezeten en van een lekkere lunch genoten. 
Wikki met ontbijtkoek en een chocolaatje toe. De twee meiden nog even lekker over de camping gerend en van de schommel gebruik gemaakt. Inmiddels pakten donkere wolken zich samen boven de camping. Bij het vertrek van de camping begon het weer te regenen. De weg vervolgde zich naar Saugues. Na een stuk steil omhoog te hebben gereden zagen we de stuw in de rivier en kwamen verderop op een soort hoogvlakte. Het begon nu toch wel fris te worden en de handen nat. Achteraf bleek dit gebied een van de koudste van Frankrijk te zijn met een koudst gemeten temperatuur van min 34. In Saugues gingen we een klein weggetje op naar Prades. Op deze weg moesten we goed opletten er was een kerk op een uitzonderlijke plaats. We passeerden een bord verboden voor caravans en 15% afdaling. Na een aantal kilometers zag ik het bord N.D. Destours. Het regende nog steeds en om bij de kerk te komen had de motor geparkeerd moeten worden en was het nog even lopen. Ik had de kerk zien staan op een uitlopende rots. We besloten om door te rijden. We wisten namelijk nog niet of we via Prades wel weer naar huis konden. De weg was hier opgebroken volgens de eerder geziene borden. Na nog enkele kilometers afdaling die we in zijn twee remmend op de motor naar beneden zijn gereden kwamen we in Prades. Na door wat straten te hebben gereden kwamen we bij het spoor. De weg was rechtsaf maar hier stond een bord route barre. Linksaf stond deviation en kon je langs water onder het spoor over een glibberig onverhard stuk. Het was geen weg. Ik ben hier onderdoor gereden
en reed bijna in de shovel van een werkvoertuig. Gelukkig heb ik een luide claxon en kon de aandacht van de bestuurder trekken en zei dat er nog iemand aankwam. Tegen Janny over de intercom kijk uit er rijdt hier een shovel. Samen hebben we een paar honderd meter verder gereden en kwamen we al snel op de weg. Dit was dus het probleem het originele tunneltje was afgesloten voor verkeer maar met de allroad motor konden we er toch langs al was het over een bouwverkeersweg. We waren inmiddels vlak langs de rivier gekomen en zagen diverse kajaks en kano’s. Aan de andere rivieroever zagen we nog een kerk staan. Maar het kijken naar de schoonheid de cultuur en landschap had plaatsgemaakt voor de behoefte naar de warmte van de vanmorgen gebrachte kachel. Toch zag ik nog een weggetje wat een stuk van de route afsneed. Door een klein tunneltje onder het spoor kwamen we op een nogal slecht weggetje vol met gaten. Ik hoorde een zucht in mijn oren en de woorden: nu nu niet meer. Maar ook dit wende snel en kwamen we op het weggetje wat ik vanochtend niet kon vinden en zo was het rondje van vandaag echt rond geworden. De motorpakken hebb
en ons vandaag droog en warm gehouden alleen de keuze voor zomerhandschoenen was niet zo’n goede. Bij aankomst lekker de kachel aangezet en een potje warme thee. Voor vanavond gingen we zelf koken en zijn we met de auto naar de super gegaan. De keuze was gevallen op de Super-U. Mooie grote supermarkt. Wat opviel waren de grote foto’s van wel 10 meter van de omgeving bij de kassa’s. Na het ritje van vandaag zagen we herkenbare plaatjes aan de muur. We hebben lekker aardappeltje met bonen en hamburger op. Het was toch nog wel 19.00 uur geworden maar toch nog altijd vroeger dan de franse eettijd. Gisteren waren we pas na 22.00 uur klaar met eten. Wel ontzettend lekker maar met een volle maag naar bed is toch niet altijd lekker. De thee voor vanavond staat weer klaar. Janny en Lotte zijn een potje aan het dammen en Anna is een liedje aan het schrijven. Een heerlijke avond na een ondanks het slechte weer een uitdagende route.