Dag 16
Het is s’ochtends even nadenken: waar ben ik? even wakker worden dan naar het ontbijt. We overnachten in een klein kasteeltje en het ontbijt is uitgebreid ook al zijn er maar vier gatsen. Een goede bodem voor de dag van vandaag. We rijden door een Ardens landschap en genieten van de omgeving. We worden in gehaald door een Tsjechische motorrijder. Hij rijdt op een oude Honda CB750. We zijn inmiddels uit de beboste heuvels en zien de bui weer eens hangen. We trekken onze regenkleding aan. En wie komt daar langs de motorrijder op de Honda. We kijken nog eens om ons heen en zien een weiland met koeien met allemaal een kalfje. We gaan weer verder en zien een grote motorclub aankomen we zwaaien en wie rijdt er achteraan de Honda750 we geven een laatste zwaai en rijden de regen in. We maken onze kilometers en rijden Polen in. De weg is groot en goed en we schieten lekker op. Bij Nachod rijden we Tsjechië weer in. Het is inmiddels gestopt met zachtjes regenen. We besluiten om de snelste weg naar Trutnov te nemen en daar wat te eten en op te drogen. Ik stel de navigatie in maar controleer niet over welke wegen hij gaat. Ik zie een bord Trutnov rechtsaf maar volg de navigatie. Na een paar kilometer slaan we rechtsaf en rijden we over landswegen naar Trutnov. Niet helemaal de bedoeling maar is wel mooi ook met regen en er is weinig verkeer. In Trutnov aangekomen tanken we en rijden we het centrum in. We belanden in een restaurant gelegen in een warme kelder. Bij het bestellen vraag ik aan de dame van het restaurant naar het weer. Ze gaat treurig kijken en zegt: vier dagen regen..We eten een kom soep met brood en drogen wat op. We kijken naar de route en het weer. We overleggen en besluiten de snelste weg te 
nemen. Dat is wel 50 km meer maar bijna geheel snelweg. We komen weer bij de motoren en inmiddels regent het harder dan voor mogelijk is te houden. We moeten nog 225 km tot volgend hotel. We rijden 38 km voordat we bij Hradic Kralove de snelweg opgaan. We waren al nat maar nu worden we door en door nat. Jehanden zijn nat en het water kruipt omhoog. De helmmuts die we dragen wordt in de nek nat en dat water trekt naar beneden en wordt je onder je jas nat. Je voeten worden nat en dat water kruipt omhoog. De ze drie punten komen samen bij de navel….. Dan ben je tot op de laatste draad nat……….. Bij Praag stoppen we bij een Mac Donald. We staan te rillen en krijgen onze ritsen niet eens meer zelf open zo nat en koud zijn we. Ik ben geen voorstander van de globalisering door onder andere Mac Donald. Maar na vandaag ben ik grote voorstander. We hebben al onze kleren op de krukken uitgestald. Er kwam een soort “ Mac buurman” achter ons aan en maakte alles steeds droog. We nemen een koffie uit het Mac Cafe. Dan ga ik naar het toilet en droog mijzelf onder de 
handendroger. Heerlijk warm. Ik bel het Hotel om te zeggen dat we er aankomen maar door de weersomstandigheden wat later. We hebben even contact via de Mac wifi met het thuisfront. Na weer wat te zijn opgewarmd trekken we onze kleding weer aan. Met een verschil de helmuts doen we niet onder de jas maar tussen de jas en regenjas. Dat werkt we worden niet zo koud. We rijden weer en gaat best lekker. Het is wat minder nat en moeten nog 125 km. Na 75 km stopt de snelweg en gaat over in grote tweebaansweg. Het wordt donker aan de horizon. We zien het verschil niet meer tussen berg en wolken. Die richting gaan we op. Het valt mee . het regent maar blijft goed te rijden. We komen op een recht stuk onderaan het gebergte en het begint te waaien. We krijgen windstoten om onze helmen en we zwalken van links naar rechts op de weg. Na 40 kilometer gaan we rechts een klein weggetje op. Het stormt inmiddels en het regent niet hard, het plenst niet, het komt met bakken uit de lucht. We stijgen met 12% en het water stroom naar beneden met 12%. Met het water komt ook de grond mee de weg op. We rijden behoedzaam naar boven. Nog 15 kilometer en we zijn er. Boven aangekomen lijkt het net een schotse hoogvlakte, regen, mist en harde wind. We kunnen niet harder rijden dan 30km. We zien heel veel water op de landerijen staan. Dat is niet van 1 dag. Dit is het meest extreme weer wat ik ooit heb meegemaakt op twee wielen. Ik hoor Janny zeggen : kom op we zijn er 
bijna. Wat een bikkel. We stromen het hotel binnen. Er zitten twee oudere manen aan de bar en kijken mij aan alsof ze een marsmannetje zien. Ik vraag of het hier al lang regent. Waarop de stamgasten antwoorden dat het vandaag een catastrofe is zoals ze nog nooit hebben meegemaakt. Bij de vraag of het alleen vandaag regent zeggen de mannen: al vier dagen met als vandaag de catastrofe. Inmiddels staat de mevrouw van het Hotel naar mij te kijken. Ze zegt ben je alleen? Nee mijn vrouw staat buiten. Ze zegt haal je tassen binnen de motoren in de garage en je regenkleding in de droogkamer. Hop hop zegt ze en we schieten op. Eindelijk de natte kleding uit. We zetten alle kachels aan in de kamer en leggen onze spullen te drogen.
PS ik wilde nog foto’s maken van het slechte weer maar door de mist zag ik niets.