Dag 67 - Ulaanbataar
Dinsdag 4 juli (67)
Meestal ben ik vroeg wakker maar vanochtend wordt ik lieftallig wakker gemaakt. Het is 09.00 uur… Het ontbijt is tot 09.30 dus dat is snel aankleden en naar beneden. Het ontbijt verveelt nog niet. Heerlijk brood en uitgebreid ontbijt en verse ananas. Als toetje bij de koffie de lekkerste brownie.
Als we bijna klaar zijn met ontbijt komen Anne en Anthony aanschuiven en we gaan verder waar we gisteren avond zijn gebleven. Het is bijzonder om met een echtpaar te spreken wat al geruime tijd op reis is per motor. We hebben aardig wat zelfde reisinzichten en de tijd vliegt voorbij. Wij hebben nog wat Kazachstaans geld en Anne en Anthony gaan daar nog naar toe. Zij nemen ons Kazachstaans geld over tegen euro’s . Dat is mooi geregeld. We wisselen ervaringen uit waar zij en wij vandaan komen en ruilen de tracks. Wij de track naar Vladivostok en zij de track in Mongolië. We nemen hartelijk afscheid van elkaar en nemen nog een laatste foto op de trappen van het Hotel. Met de verse informatie ga ik aan de slag met de nieuwe Siberië planning.
Vanmiddag staat het Genghis Kahn monument op de agenda. We duiken het verkeer in en zijn er al aardig aangewend en we zijn zo de stad uit. De motor voelt goed en na 50 kilometer zien we het standbeeld aan de horizon verrijzen. We draaien de parkeerplaats op en staan onderaan het reusachtige standbeeld van Genghis Kahn.
Wikipedia
Het Ruiterstandbeeld van Dzjengis Khan, deel van het Dzjengis Khan Standbeeld Complex, is een 40 meter hoog stalen standbeeld van Dzjengis Khan op een paard. Het standbeeld staat niet ver van de Tuul rivier, 54 kilometer ten oosten van Ulaanbataar. Het standbeeld is symbolisch in oostelijke richting geplaatst, richting de geboorteplaats van Khan en staat op een bezoekerscentrum. Het standbeeld werd onthuld in 2008.
Het is voor bezoekers mogelijk om via een trap in de nek op het hoofd van het paard te lopen, vanwaar er een panoramisch uitzicht is over het uitgestrekte Mongoolse landschap.
Er staan ook een aantal zeer grote standbeelden van Mongoolse krijgers te paard. Deze staan bij de souvenir yurt en je kan ze dan ook kopen. Hoe je dit mee moet krijgen weet ik niet maar daar hebben ze vast wat voor J . We gaan weer op weg terug. Daar hadden we een nieuwe grote supermarkt gezien en daar stoppen we om wat tten te kopen en ook voor morgen vast wat inslaan. We zitten op een muurtje naast de motoren te genieten van een kersen ijsje. Het is net vakantie. Dan hoor ik achter mij geroep. Is het lekker, met een Amsterdamse tongval. Ik draai mij om en daar staat Bert de Groot. Hij rijdt naar ons toe en vraagt of alles goed is. We praten even wat en ik vraag of hij nog Russische Roebels heeft. Dan gaat bij Bert de telefoon en volgt er een telefoongesprek wat zo in een cabaret voorstelling zou passen. In het Amsterdams gaat het over het inkopen van vlees. Janny en ik luisteren naar het gesprek en het is net alsof we naar een tv, door het autoraam, naar een voorstelling kijken Bert is een bijzondere persoonlijkheid. Hij heeft een eigen Yurt kamp in een nationaal park, heeft een kudde koeien, is reisleider en draait ballen gehakt voor een Eetgelegenheid in Ulaanbataar, hij wissel geld en speurt naar een gestolen tandem. Dan is het gesprek klaar en gaan we verder met de koersen van de dag en er wordt gebeld met de plaatselijke zwarte markt, even wat rekenen en de vanmorgen geruilde euro’s zijn omgezet in Roebels. We nemen afscheid van Bert en we gaan allen ons weegs en wie weet ….. We komen aan bij het Hotel en zetten de motoren in de garage. Het was een mooie dag vandaag welke we afsluiten met een lekker eten. Wie weet wat er morgen op het menu staat.
