Oumbouk blog

Balkan 2015 03

Balkan 2015 03

1503 zaterdag 23 mei

Na het regenachtige weer vanochtend scheen de zon vanmorgen. De gordijnen waren zo groot dat de zon er vol doorheen kwam om vijf uur s’ochtends ….. Maar we bleven stug door slapen tot bijna zeven uur. Na een omelet ontbijt zaten we om half negen op de motor.

We reden de stad uit door de sloperijen en sloppenwijken. Al snel sloegen we links af. De weg was goed en het uitzicht mooi. Af en toe kwam er ons een vrachtwagen tegemoet. Waarschijnlijk was er een steengroeve verderop. Na een aantal kilometers kwamen we inderdaad langs de steengroeve. Snel daarna was het asfalt over gegaan in onverhard. De weg werd steeds kleiner en moeilijker begaanbaar. Gelukkig was de grond vrij hard en zo kwamen we uiteindelijk in een dorpje aan. Hier hebben we water gekocht en een echt bakje (drap)koffie. Ik werd door een man gevraagd waar we vandaan kwamen. Na mijn antwoord: Nederland. Sprak de man redelijk Nederlands. Hij had vijf jaar in Groningen gewerkt. Zo kwamen we wat meer te weten over de Macedonische gewoonten.

Na dit dorp was het weer goed asfalt rijden. Na een aantal kilometers kwam er een splitsing. Hier gingen wij naar links naar het dorp Konce. Hier reden erg veel tractoren. Het was een druk centrum. We vervolgen onze weg en al snel wordt het weer onverhard. Het was nog lastiger dan het eerdere stuk. We werden ingehaald door twee jongens op een brommer. Na te zijn gestopt vroeg ik hen of de weg goed was tot het volgende dorp. Dat was geen probleem ….. Soms waren de sporen moeilijk te zien en zo zijn we een verkeerde afslag ingegaan en kwamen door het grasveld uit bij een huis. Hier weer even de weg gevraagd en we moesten een stukje terug en al snel zaten we weer op de route. Het was hard werken en de ruggen waren nat van het sturen op deze weggetjes.

Uiteindelijk kwamen we uit op de grote weg. Een heeeeeeel mooi geasfalteerde weg met heerlijke bochten. We maken wat kilometers en stoppen rond 13.00 uur voor een snicker stop. We vervolgen onze weg door dan weer heuvel en daarna weer berglandschap. We rijden om de stad Bitola. De weg is hoog en we kijken neer op de sloppenwijken. De verblijven waren de naam huis niet waardig. Overal rommel die ze ter plaatse aan het verbranden waren. Niet veel later stoppen we bij een Lukoil benzine pomp en stellen de navigatie in op Ohrid. Nog 64 kilometer en we zijn op bestemming. Het is een mooie weg door groen berglandschap. In een dorp rijden we nog door een bruiloft. Men danst op straat terwijl het verkeer gewoon door rijdt. We gaan op zoek naar Risto’s Huest House. Na wat vragen vinden we de richting. We zien de borden van het guest house en volgen die via een steile weg de bergen in. Het weggetje wordt steeds kleiner en niet veel later staan we voor de poort. We gaan vragen of Michelin er is. Maar ze is wandelen en we schrijven een briefje. We willen net wegrijden en daar komt ze aan. We begroeten elkaar hartelijk en we praten ons bij onder het genot van bakje koffie en een uitzicht over het meer van Ohrid.

Maar nu nog zelf een slaapplaats zoeken. In het dorpje Pestani worden we aangehouden door een meneer die vraagt of we een slaapplaats zoeken. Als hij merkt dat we uit Nederland komen spreekt hij Nederlands. Hij heeft in Nederland gewerkt en binnen hangen wat herinneringen van Nederland. We trekken bij hem in en we hebben een balkon met uitzicht op het meer.

Na te zijn opgefrist gaan we naar restaurant 50 meter verderop. Het is van de broer van de kamer meneer en we eten een lekkere pizza. Omdat we bij zijn broer logeren krijgen we nog een gratis bakje koffie.

Het was een lange maar mooie dag en we zijn 440 kilometer verder.

 

Deel op Social Media: