Tailhac mei 2010-7 mei
7 mei
Vanochtend om half negen bedje uit en eerst naar buiten kijken naar het weer. Het was een blauwe lucht en de zon scheen. Snel naar de bakker en brood gehaald. Het dorp was weer vol activiteit. Ik stond even te wachten in de auto precies voor het kleine buurtsupertje. Ik keek even naar binnen en zag de mevrouw de vakken vullen ze keek even naar buiten en zwaaide vriendelijk goede morgen. Auto geparkeerd en naar de bakker. Vandaag twee brood. Eentje is voor vanmiddag als we terugkomen van het rijden. Na een heerlijk Frans ontbijt snel de pakken aan en op de motor. We moesten eerst tanken. We zijn via Tailhac naar de grote weg gereden en een paar kilometer verder naar Volmadet waar we met de auto in de sneeuwstorm reden. Na een mooi uitzicht over Langeac 
verder afgedaald en het dorp binnen gereden naar de benzinepomp. Ik had de route verder via een klein stukje onverhard. Als het recht was konden we het proberen zij Janny. Eerst door het dorp en later rechtsaf wat kleine weggetjes gereden. De weg ging rechtdoor onverhard en rechtsaf nog verhard. We moesten rechtdoor maar het zag er slecht uit. Dan maar naar rechts en op de gok kijken waar het uitkwam. Deze weg stond niet in mijn navigatie. Na een klein gehucht kwamen we wat verder in nog een gehucht en hier werd de weg twee karrensporen. De weg weer terug naar de grote weg en deze later afgeslagen naar Pebrac. De ene bocht volgde na de andere door de vallei de Desges. Alles was mooi groen en de toppen van de heuvels waren nog besneeuwd. In het plaatsje Pebrac stopte
n we even. De huizen zijn van heel donkere grote stenen en in het dorp staat een kerk van ruim achthonderd jaar oud. Je ziet voor je ogen de mensen en paarden met karren van vroeger al voor je lopen. Het dorp is nog geheel authentiek. We zaten alweer meer dan een uur in het zadel. Het was hier alleen zo uitgestorven dat er ook geen koffiestopjes gehouden konden worde. Lotte voelde zich niet zo lekker en was misselijk en had hoofdpijn. We hadden ook al veel kleine weggetjes en vele bochten gehad met het stijgen en dalen was dit niet zo goed gevallen. We besluiten om via Chazelles binnendoor naar Tailhac te rijden. Bij het dorpje aangekomen staan een aantal mensen bij de brug en staan raar naar ons te kijken als we rechtsaf het dorp indraaien en verder rijden. Na een tiental meters rijden gaat het in het dorp steil omhoog met gravel op de wegen is het doorrijden en niet stoppen. Ik denk dat het meer dan 20% stijgen is. Dat voorspelde niet veel goeds voor de rest van de weg. Net uit het dorp even gestopt voor een Wikki met koek. Even overleggen wat te doen. Deze route eindigde in het dorpje Madene. Daarna was het een stippeltjeslijn op de kaart. Gaan we verder met het risico dat we weer terug moeten of rijden we direct het steile stuk naar beneden om terug te keren via Desges. Dit was iets langer maar zou op hetzelfde punt moeten uitkomen. We nemen de gok en rijden verder. Na een weg met mooi uitzicht over de vallei en heuvels komen we in het dorp Madene. We stoppen en ik zie mensen en vraag naar de weg die verder gaat of dit geasfalteerd is. Men zegt dat de weg verder goed is. We starten de motoren weer en rijden verder. Het is een mooie weg en we stijge
n nog steeds. Ik kijk om mij heen en geniet van het uizicht. Op de volgende kruising zie ik weer bekende plaatsnamen staan en we slaan linksaf. Opeens schrik ik van Anna die roept: Pas op! En in een ooghoek zie ik een busje de bocht om scheuren. Ik kan nog net reageren en wijk uit naar rechts. We hebben op onze tochtjes zo weinig verkeer gehad dat je onoplettend wordt. Het blijft dus eerst het verkeer dan de omgeving. We rijden inmiddels weer door de sneeuw. We kijken ver uit over de omgeving die op deze hoogte nog geheel wit is. We komen uiteindelijk aan op de d590 naar Pinols of Langeac. We besluiten nog even richting Pinols te gaan om te kijken hoe het verder is met de sneeuw. Lotte wil in de sneeuw spelen. In Pinols zijn we beland in Hotel Café de la Poste voor een koffie – sanitaire stop. Van buiten zag het er mooi uit. Er komt een mevrouw aanlopen en ik vraag of het open is. Ze zegt ja hoor en we parkeren de motoren en gaan mee naar binnen. Het was binnen een beetje troosteloos en sfeerloos. Hier en daar wat voetbaltoto’s van de lokale ploeg met bijbehorende bekers. Reclame voor krasloten. Een metalen paal naast onze tafel die geprobeerd is te schilderen in houtmotief. De mevrouw is aardig en we bestellen twee koffie en twee warme choco. Er brand een houtkachel in de ruimte. Janny gaat naar het toilet. Bij terugkomst hadden ze een heel verhaal. Ze kon eerst het ligt niet vinden. Dat zat op een onlogische plaats en het was een platte plaat met een stokje erop wat je omhoog – omlaag moest doen. Na het toilet handen wassen maar waar was de kraan. Na even zoeken zat er onder de wasbak een soort stang waar je met je knie tegen kon gaan en zo de kraan aan en uit kon doen. De Café ruimte was de enigste verwarmde ruimte. Janny kwam terug en zei: zo lekker warm hier. Daarna ging Anna maar die kon de kraan ook niet vinden. Toen de dames maar allemaal tegelijk naar het toilet om alles even te laten zien hoe het werkt. Ik ga in de tussentijd afrekenen. De mevrouw zit in een puzzelboekje achter de bar. Ik wil nog wat extra geven voor het toiletgebruik maar daar wil ze niet van weten en met een vriendelijke groet verlaten we Café de la Poste .We overleggen nog even en besluiten om terug te gaan en daar een lekker kaasje te gaan eten. Daarna inpakken het is mooi geweest. Vandaag hebben we niet veel van de geplande route gereden dit komt doordat ik teveel te kleine weggetjes heb genomen. Dit is niet alleen vermoeiend voor de rijder maar zeker ook voor de duopassagier. Ondanks dat hebben we weer uitzonderlijk genoten van de rust en de mooie omgeving. Bij terugkomst direct de motoren op de aanhanger gezet. Na de thee met stokbrood en kaas lekker douchen en gaan we schoon aan het avondeten wat vanavond door Nelly voor ons wordt klaargemaakt. Gerard zal de houtkachel lekker opstoken en zo gaan we er een lekker gezellig einde aan breien. We laten ons nog even verwennen daarna vroeg naar bed 
en morgen vroeg weer op voor de terugreis. We zitten weer met zijn zessen rond de tafel. Net als de eerste dag. Gerard zorgt voor een aperitief met een zoutje en Nelly komt even kijken en komt later terug met het voorafje. Een salade met walnoten, blauwe kruimelkaas sla en daarbovenop een gebakken spiegel scharrelei van eigen kip. Heerlijk. Na wat gekletst te hebben kom het hoofdgerecht. Een aardappel gratinee uit de oven. Bereid met melk en crème fraiche. Daarbij een witvis met worteltjes en andere groente, uien, knoflook enz. . Heerlijk. Daarna volgde het traditionele kaasplankje met de blauwe kruimel kaas een lokale Nectarine en een brie. Heerlijk. Ondertussen wordt de week doorgenomen zo zegt Janny dat ze vind dat er zoveel grind op de kleine wegen ligt. Nelly zegt dat er hier in de winter niet met zout wordt gestrooid maar met een fijn soort grind. Dit wordt na het smelten van de sneeuw na een aantal weken naar de zijkant van de weggereden en nog later zie je er niets meer van. Als toetje komt er rabarberijs met cake en slagroom. Heerlijk. Om tien uur zitten we nog aan een laatste bakje thee en bedanken Gerard en Nelly voor de goede zorgen en gaan naar bed.