Dag 32 - Korashina > Dushanbe
Dinsdag 30 mei (32)
Het is een dag van weer een grens. We gaan Tadjikistan in. Het land van de Pamir Highway. Een levensader van de Silk Road vroeger en nu. We zetten thee en er is wat brood. We soppen het brood in de thee. De motoren zijn gepakt en we zijn er klaar voor.
We worden uitgezwaaid door Tsjolkie en we zijn vertrokken. De weg is slecht. Het is goed dat we gisteren niet verder zijn gereden. De omgeving is mooi. Beetje bergachtig met uitgeslepen geulen door het water. We komen weer twee fietsende reizigers tegen. Dat is helemaal een avontuur in deze warmte. We komen bij een controle punt en Janny rijdt de rij in. Er wordt druk gebaard. We moeten terug. Een soldaat helpt Janny achteruit duwen. Hij wijst en maakt een schrijvende beweging. We moeten even naar kantoor paspoorten laten zien. Niet veel later zijn we weer onderweg. De weg is nog slecht en ik rij voorzichtig met de achterband. Vandaag is het totaal 200km en een grens. We komen aan in Denov. Daar had ik gisteren gepland te overnachten. Het is een drukke bedoeling. We worstelen ons door het verkeer.
Buiten de stad is nog weer een controle en dan is het nog een klein stukje en daar doemt een hek op. De grens. Het hek is dicht. Er hangt een soldaat tegen de muur en na een tijdje wachten doet hij het hek open. We moeten de motoren op een bepaalde plaats zetten en ze gaan op de foto. Na de foto kunnen we naar de overkapping en daar wil men alle bepakking zien. We doen de langzaam aan Aktie. Het helpt een beetje. Halverwege kan alles weer terug. We zijn Uzbekistan uit en staan in niemandsland.
Het niemandsland duurt niet lang en we staan bij de Tadjikistan grens. Niemand te zien dus we gaan eens een hokje in. Daar ligt iemand in de gang op een houten bankje. Hij beweegt niet veel maar zijn arm gaat omhoog en wijst naar een deur. De slapende wegwijzer. We moeten in een katoortje zitten en een aardige meneer vertelt wat we moeten doen , Hij legt uit over de visa en hoelang we kunnen blijven. We hebben gezien dat het gat in mijn band toch wel groot is en we vragen naar de kwaliteit van de weg. Die is best goed zegt hij. Niet veel later rijden we Tadjikistan in. De weg is goed maar harder dan 60 km gaan we niet om de band te sparen.
We rijden de stad in. Het is druk en er zijn nogal wat wegopbrekingen. Na wat rondrijden en zoeken komen we om 17.00 uur aan bij het Green House Hostel. Ze horen ons aankomen. De deur gaat open en we rijden de binnenplaats op. Daar staat de auto van Claudia en Gilles. Er zijn nog meer reizigers.
We gaan naar binnen. Schoenen uit en in de hal staat een tafeltje. We worden begroet door een jongeman. We vragen naar een privé kamer voor twee. Die is er en wel in het nieuwe gedeelte. Nu is de term nieuw niet helemaal goed het is meer aan en opgebouwd. We gaan via een trap een gangetje en een soort kamer naar de slaapkamer. Die is goed met douche en toilet en wifi.
We gaan opfrissen en daarna gaan we naar beneden en vragen naar wat mogelijk is om te eten. Het is een Hostel met een gezamenlijke keuken. Daar kan jezelf koken maar daar hebben we niet zoveel zin in. Hij zegt je kan ook pizza bestellen. Dat is een goed idee en we bestellen twee grote pizza’s.
Ik wissel geld en zo kunnen we ook in Tadjikistan weer betalen. Tringgggg en daar is de pizza. Twee grote dozen met Pizza. We hebben honger maar hij gaat niet helemaal op. Het restant kan in de koelkast. Naam op de doos en klaar.
We gaan naar bed en morgen op zoek naar een band.
Aantal kilometers 246
Green House Hostel
98a Khusravi Dehlavi Street,
Dushanbe 734024, Tadzjikistan
38°33'55.75'N
68°48'43.44'O
