Tailhac mei 2010-8 mei
8 mei
Om zeven uur wordt ik wakker geklopt door mijn telefoon. Opstaan. Ik mag van Janny oor de laatste keer de luiken open doen. Het was echt ochtend gloren. Blauwe lucht en een opkomend zonnetje. De koeien lagen rustig in de wei met hun kop richting zon. De afgelopen dagen heb ik een studie gehouden en kan aan de koeien zien wat voor weer het wordt. Gaan ze in een bepaalde hoek staan met alle konten in 1 richting dat wordt regen. Lopen ze te grazen dan is er een opklaring. Liggen ze lekker te herkauwen dan schijnt de zon. Gisteren alles voor bereid en het was nu nog even laatste pakken en de spullen op de aanhanger vastzetten en daarna de tassen en helmen in de auto. We rijden om acht uur weg en rijden de weg naar Langeac voor de laatste keer. We stoppen bij de rotonde en ik ga naar de bakken voor de lekkere rozijnen koffie broodjes en kan toch het andere rozijnen crème broodje 
niet laten liggen. Neem ook nog de laatste drie croissants mee en 1x chocobroodje. Dan even door langs de kleine buurtsuper naar de bakker voor een laatste stokbrood cereal. We parkeren de auto even dubbel met aanhanger past het niet. Lotte gaat mee en de mevrouw lacht bij onze binnenkomst. Ze loopt al naar de mand met stokbrood cereal en ik vraag een brood en maak nog een een praatje dat dit het laatste brood is en dat we weg gaan. Ze wenst ons goede reis en zwaait ons vriendelijk uit. Bij het wegrijden merk ik op tegen Janny dat er heel wat minder activiteit in het dorp is. Waarop ze zegt het zaterdag en een uur vroeger. Dat zal het wel zijn en we verlaten Langeac op weg naar de peage. Net voor het oprijden van de snelweg is een pomp. Ik stel voor om nog even vol te gooien dan kunnen we even door zonder te stoppen. Ik tank zo vol mogelijk en hij is vol tot aan de dop dus ook de vulslang naar de tank. Er staan twee motoren bij het benzinepomp winkeltje. Ik kom binnen en daar staan de twee berijders ze staan zich te warmen bij de houtkachel. Het is nog steeds maar 4 graden. We draaien de snelweg op en 120 op cruisecontrol. Janny had op de heenweg alle auto’s bekeken en merkte toen op dat er heel wat auto’s reden zoals: Q7, A6, C4, X5, Q5, A3, C5 enz. Ze ging eens kijken of dat nu ook het geval was. Ook op de terugweg vlogen de A,Q,C om onze oren maar een Yeti hebben we de hele week nog niet gezien. Rijdende weg bekijk je alle voorbijgangers en dan zie je auto’s met: Mountainbikes, Racefietsen, quads, wandelshoenen in de achterruit, rolstoel, hengels enz. . Je denkt altijd dat je de enigste bent die zijn hobby gaat uitoefenen in een ander land maar de weg zat er vol mee. Verder is het redelijk rustig op de snelweg soms zit er 5 minuten niemand voor je. Het schiet zo lekker op. Na ruim 300 kilomete
r weer toe aan een pistop tanken en plassen en hup weer verder. Ik ga tanken en de dames gaan naar toilet. Bij het tanken slaat de het benzinepistool steeds af. Of ik hem nu 1 cm of geheel in het tankgat doe maakt geen verschil na 10 minuten heb ik tien liter dat schiet niet op. Janny stelt voor om de volgende pomp te nemen en ik betaal eerst en rij 10 meter vooruit naar de volgende. We beginnen met tanken en ook hier hetzelfde. Na een half uur is de tank vol. Ondertussen even de garage gebeld maar die had er nog niet van gehoord. Ik denk dat ik bij de vorige tankbeurt de ontluchting vol heb getankt en dat daardoor de terugslag van het benzinepistool afslaat. Als het goed is moeten we het op deze tank halen. Bij Parijs aangekomen geeft de navigatie aan rechtdoor maar de borden A1 Lille gaan via de N186. Dit is 5 km langer maar lijkt mij rustiger dan de binnenbaan. Het gaat lekker vlot. In mijn spiegel zie ik een groene opel astra met een skibox op het dak. Het valt mij op dat als ik inaal hij ook inhaalt. Versnel ik hij ook. Hij zit op gepaste afstand geplakt aan de aanhanger. Als we weer op de A1 zitten richting Lille haalt hij in en zwaait hij. Bedankt voor het navigeren lijkt hij te zeggen. Na een aantal kilometers te hebben gereden zien we aan de andere kant blauwe zwaailichten. Ik zie dat er net een ongeluk is gebeurd. Er ligt een Nederlandse caravan op zijn kop geschaa
rd achter de auto op het midden van de weg. Dat is de schrik van iedere automobilist met caravan. Gelukkig zag het er niet naar uit dat er zwaar gewonden waren. Maar zo wil je de vakantie niet beginnen. Na een tijdje geven de borden aan links af via Tourcoing naar België Gent. Maar de navigatie gaf aan rechtdoor. Zo waren we heen ook gekomen. Na goed door Lille te zijn gereden komen we na Lille in een file. Na twintig minuten zie ik een bord grens 2 km. Het zal toch niet zo zijn dat de fransen aan het controleren zijn? Na nog een stukje moet alles op een baan en geheel rechts via betonblokken geleid over de grens en daarna een vrije snelweg. Het lijkt erop dat ze je dwingen via een andere weg de grens te passeren en is het niet meer dan automobilist pesten. We hebben een half uur vertraging door de file. We maken weer snelheid en na Gent komt Antwerpen snel in zicht. Hier staan weer borden over werkzaamheden en ik besluit via de Liefkenshoektunnel te gaan en hier komen we op een echte “ Belgen weg” . Beton, beton, beton weg. Maar verder is het wel lekker rustig verkeer. We zien de lucht donker worden en de temperatuur zakken. We komen thuis in een klein regentje en tien graden. Maar de kachel brand. We pakken uit motoren binnen de was in de mand. Na een week alle kleren tegelijk te hebben gedragen mag dat wel een keer…… Het is 8 uur etenstijd. We bakken een eitje en eten een lekkere boterham. Maar voor morgen heb ik nog een stokbrood cereal! Nu nog even op de bank zitten TV kijken en dan hup in het eigen bedje met eigen kussen.
We zien terug op een bijzondere week die anders is gelopen dan we hadden gedacht. Maar ondanks het weer hebben we genoten van de motortochtjes en hebben we weer een nieuwe omgeving ontdekt. Het platte land met vele schapenkuddes, koeien, boerengehuchtjes, oude dorpjes, kastelen, abdijen en kerken, rivieren, valleien, bergen een gebied met een grote historie, cultuur en veel natuur.