Oumbouk blog

Rondje Adriatsiche Zee (13)

Rondje Adriatsiche Zee (13)

Donderdag 6 juni 2019

vanochtend tot na acht uur geslapen en we gaan naar het ontbijt. We stellen een ontbijtje samen en zitten lekker te eten. Er is meer cake dan brood te kiezen. Er hangen iets wolken in de lucht maar ze worden snel minder. We lopen de straat uit richting het station. We kijken om ons heen en het is toch veel vervallen en het ziet er allemaal een beetje ongeorganiseerd uit. Achter ons zien we de Vesuvius boven de stad uitkomen. In een winkeltje kopen we nog 2 flesjes water voor onderweg. We komen bij het station en vinden het ticket automaat en voor 1,60 pp eur staan we in het centrum van Napels. Om op het andere perron te komen moet je gewoon over de rails en voor de auto's staat er een krakkemikkig slagboom.  De trein komt en is een mooie trein met genoeg zitplaats en we vertrekken naar de stad. De gebouwen die we onderweg zien zijn oud en slecht onderhouden of vervallen en lege gebouwen. 

Daar zien we Napels aankomen Hoge gebouwen, de haven met cruise schepen en rijden we station Garibaldi in. Dit is het centraal station. We stappen uit en lopen naar boven. Midden in het langs razende verkeer en de voorbij vliegende scooters. We lopen richting oude centrum als we in een straat links een markt zien. We lopen hierheen en zien van alles. Van vis, groente fruit en souvenirs, kleding en nog veel meer. We slaan rechts af en lopen door een straat waar niet veel winkels zijn en zien de oude gebouwen met hun balkons waar de was ophangt. Er ligt veel vuil op straat en het oogt niet echt fris en straalt geen sfeer uit. 

We komen weer op de hoofdweg en het verkeer suist voorbij met bijbehorend getoeter. Men heeft nog minder dan 1 seconde geduld en dan wordt er op de toeter gedrukt. We steken over en slaan rechts een weg in en daar komen we op de weg Spaccanapoli uit. Een lange rechte weg die de stad in tweeën deeld. Dit is de straat met vele winkeltjes en terrasjes. Het is een nauwe straat en aan weerszijden hoge gebouwen. We gaan op een terrasje zitten en zien het gehele toersiten circus aan ons voorbij komen. Een man met accordeon wil wat spelen voor geld maar ik zeg nee en dan vraagt hij geef dan wat geld voor een bakje koffie. Ik zeg nee ook niet en hij vertrekt. Even later komt een man met een leeg plastic bekertje bedelen. Daarna zien we een verkoper door de straten met sokken. Het heeft niet veel met de stad te maken maar bepaald wel het beeld. 

We lopen door de vele nauwe straten en steegjes en komen op een plein waar we wat eten. Ook hier komen er weer mensen wat verkopen. Zakdoekjes, aanstekers, mini beeldjes van dieren en een bedelaar. De bedelaar is redelijk dwingend van aard maar we geven geen geld. 

We gaan verder en komen in de straat Toledo. De winkelstraat van Napels. Maar ook de straat waar men tasjes, zonnebrillen en nog veel meer van een kleedje kan kopen. Niet alleen hier maar door heel de stad zien we de namaak Prada, Gucci tasjes en zonnebrilllen. 

We willen nog een ijsje en gaan op een terrasje zitten en kiezen de smaakjes en gaan zitten. Dan komt er een ober die vraagt wat wij willen. Ik zeg dat we al besteld hebben in het Engels. Maar dat begrijpt hij niet. Na wat heen en weer gebaar begrijpt hij het. Even later komt hij met de ijsjes. Hij geeft het bonnetje. Normaal wordt dat op tafel gelegd en bij vertrek betaald. Maar hij wil direct geld en praat alleen Italiaans. Ik zeg dat ik zo ook nog koffie wil en dan alles wil  betalen. Maar of hij begrijpt het niet of wil het niet begrijpen. Een beetje verveeld blijft hij staan tot ik betaald heb. 

Na het ijsje gaan we naar de metro en kopen een kaartje naar het centraal station. Hier moeten we een trein kaartje kopen en ik loop naar een ticket office en laat mijn oude kaartje zien. De man kijkt een beetje raar en wijst naar links. Ik vraag waar en hij praat druk en wijst alle kanten op. Dan bij het volgende ticket kantoor hetzelfde. Beetje wijzen maar uitleggen ho maar. 

Uiteindelijk vinden we een ticket machine en zijn de kaartjes zo gekocht en op het perron zien we de trein staan en we kunnen nog net mee. We stappen uit en lopen door Ercolano en praten nog even over Napels. 

Wij kunnen de sfeer van de stad niet pakken. 

We gaan opfrissen en lekker op het terras eten met toetje :-)

Deel op Social Media: