Rondje Adriatische Zee (6)
Donderdag 30 mei 2019
Ik doe het gordijn open en de lucht is blauw. Het heeft vannacht nog wel geonweerd maar het zier er nu goed uit. Na het ontbijt gaan we tanken en zijn om negen uur op de route. We hebben nog even een mooi uitzicht op Dubrovnik en vervolgen onze weg. Na een paar kilometer slaan we links af richting Bosnië. Daar is de grens en is het paspoort laten zien en rijden we Bosnië in. Het is mooi rijden door de groene bergen. Het eerste dorp is Trebinje wat we tegen komen. Ik zoek het plein waar we in 2016 zijn geweest en dat is snel gevonden. Er is niets veranderd en we gaan aan hetzelfde tafeltje zitten en bestellen koffie. De markt kraampjes staan er met de lokale producten Ik gan naar een wasrek waar zelf gebreide kleding ligt. De mevrouw ruikt een klant en loopt naar mij toe. Ze laat een paar lekkere dikke sokken zien en ik kies een stel uit. Heerlijk voor in de winter. We nemen nog een bakje en kijken om ons heen. De markt met eigengemaakte producten en wat handelswaar voorziet in de lokale behoefte. Wat een tegenstelling met Dubrovnik hier 30 kilometer vandaan.
We rijden het dorp uit en zien dreigende wolken in de lucht en we trekken ons regenpak aan. We rijden de bui in en we gaan weer onder water door. Het is een bui en het wordt weer droog. Dan is daar de grens met Montenegro. We krijgen een mooie stempel in het paspoort en we rijden door. De plaats Nicksik staat al even op de borden. Dan veranderd de weg in een werken aan de weg. Door de regen is de nog niet aangelegde weg een aardige kleiboel geworden. De auto's omzeilen alle kuilen en wij rijden lekker door. Zo komen we bij een verkeerslicht wat op rood staat. We rijden tot voor aan de rij waar nog een paar motoren staan. Het blijft rood en we blijven wachten. Dan komt er een dumptruck voorbij met in zijn kielzog een paar auto's. Op dat moment besluiten we als motoren er dan ook maar achteraan te gaan.
We komen aan in Nicksik en gaan tanken en nemen een lekker bakje koffie en de daarbij behorende WC stop. Alles klaar voor het laatste stuk wat door de bergen zal gaan. Na een paar kilometer grote weg slaan we rechts af. Het is mooi rijden. De weg is goed en de omgeving mooi. We blijven stijgen. In het plaatsje Savnik kijk ik naar de route en de weg die we moeten nemen. Ik vertrouw het niet en kijk in de navigatie. Ik zie een betere weg evenwijdig aan de geplande route. We rijden deze weg in. De weg is mooi we rijden nog steeds omhoog en zien ver onder ons de rivier stromen. We zien overal water van de bergen stromen. We koemn twee motoren tegen en dan moet de weg toch goed te rijden zijn. Het wegdek is niet een in goede gesteldheid en we zien ook het gras door het asfalt groeien Na het dorpje Boan word de weg smaller. Dat is meestal geen goed teken. Dan ineens komt er een dikke Harley over het smalle weggetje aanzetten. Dan moet het zeker goed gaan. We stijgen en kijken uit over de besneeuwde bergtoppen. Boven aangekomen gaat het met haarspeldbochten naar beneden. Uiteindelijk komen we bij de grote doorgaande weg en daar is een cafe en we nemen plaats achter een cola. Het was een mooie weg in een schitterende omgeving. We hebben gezien: Vos, her, roofvogel, herder met kudde.
Er komt een motor naar beneden en stopt bij ons. Het is een fransman op een Enfield Himalyan die ook aan het rond rijden is. Hij verteld honderd uit maar ik begrijp er niet veel van. We gaan de laatse 15 kilometer in en het is mooi rijden van tunnel naar tunnel. We rijden Kolasin in en zo recht op het Hotel af. Ze hebben plaats en de motoren mogen in de garage.
Na de opfrisbeurt lopen we het dorp in en herkennen het plein waar we in 2016 zijn gestopt na een inspannend weggetje binnendoor. We lopen naar het Hotel en om 19.00 is het diner in buffet vorm. Geen moeilijke menu keuzes maar gewoon scheppen wat je lekker vind.
){kind=link}