Carpathians (4)
Dinsdag 07 September 2021
We lagen vroeg op bed en hebben heel goed geslapen. Om half zeven hoor ik Janny. We blijven nog even liggen en om kwart over zeven staan we bij de motoren. Andere gasten zitten al aan het ontbijt. We pakken de motoren op en zetten ze klaar. We gaan naar de ontbijt ruimte. De mevrouw komt naar ons toe en vraagt bent u Peet. Ik zeg ja. Zij zegt ik had je gisteren verwacht. Inderdaad had ik een mail gestuurd maar geen antwoord gehad en ik laat haar het zien. Ze zegt ik wist niet dat je vandaag kwam. Ik zeg ik heb gebeld. Ik verontschuldig mij maar de mevrouw zegt maar gelukkig hadden we nog een kamer. En wat voor een kamer . Ik bedank ze hartelijk en ook voor het lekkere ontbijt.
Er komen twee politiemensen binnen en lopen door. En twee dames en die bestellen koffie en lopen ook door. We zijn klaar en pakken onze jassen en helmen en gaan naar de motoren. Daar zit iedereen heerlijk buiten aan de koffie. We doen de deuren open en duwen de motoren naar buiten. We rijden de stad uit en rijden naar de plaats Svidnik. Het eerste stuk is een drukke weg maar dan slaan we af en rijden we door de beboste heuvels door authentieke dorpjes. Elk dorp heeft zijn eigen kerk en de ene is blauw de andere geel de andere van hout en de ander heeft een glimmend dak het is bijzonder om al die bouwwerken te zien waarvan sommige zelfs op de UNESCO lijst staan.
Langs de grote weg tanken we even. Het is hier een heel druk stuk weg met alleen maar vrachtwagens. Snel slaan we weer af en komen we op een kleinere weg die van het ene dorpje naar het andere slingert. Dan weer gaan we over de heuvels met uitzicht over de beboste toppen. Het is eigenlijk tijd voor een bakje koffie. In het dorpje Cabalove zie ik een soort winkeltje. We stoppen en ik kijk binnen. Het is een winkel maar ik zie geen koffie. Wel twee man aan het bier. Dan komt Janny kijken en de mevrouw zegt koffie en trek een la open en haalt twee koffie kopjes eruit. Ja roepen we allebei. Dan pakt ze een groter glas. Of deze vraagt ze. Ja doe die maar. Danpakt ze een pak koffie schept er een schep koffie in en kijkt naar ons. Nog een schep en voor we iets konden zeggen zat schep nummer twee erin. Ze pakt gekookt water en doet het op de koffie. Suiker vraagt ze . Ja doe maar en hup twee scheppen suiker erbij. Ik kijk verder in de winkel en zie een chocowafel en we moeten nog even wachten wnt er komt nog iets meer water aan. Het resultaat twee heerlijke bakken drap koffie. Inmiddels buiten staat het halve dorp lekker in gesprek met een drankje erbij. Aan de overkant wordt gewerkt aan de heg. We zitten midden het dorpse leven. Tijd om weer door te gaan. Het is genieten op de weg en eromheen. Bijna geen verkeer en groene omgeving. We rijden het dorp Snina in. Ik zie links een leger vliegtuig en andere voertuigen en mensen daarbij. We stoppen even en ik denk dat ze een museum aan het maken zijn. Onderweg zien we vele leger voertuigen als gedenk teken staan. Dit gebied is in de eerste wereld oorlog een grens met veel strijd geweest.
We rijden door en slaan weer links af en inmiddels tijd voor een broodje. De dorpjes zijn mooi en authentiek maar koffie of een winkel zien we niet. Dan rijden we in het dorpje Kalne Roztoka en kijk ik naar een kerkje en ik zie ook een soort terrasje met winkel. We stoppen en kijken naar binnen. Een mevrouw komt eraan en ik vraag koffie en ze zegt jahoor en de deur gaat ook open met een winkel. Brood is er niet maar wel banaan en snicker. Daar doen we het ook wel op met een bakje drap koffie.
We stappen weer op en komen in het plaatsje Ulba. Nu is het nog 1 km tot de grens en al snel staan we voor de grens. Eerst Slowakije uit en Ukraine in. Het ging best snel na een half uur rijden we Oekraine in. Het asfalt dek is nu niet glad maar met gevulde gaten. We komen uit op de doorgaande weg en die is in nieuwstaat. We rijden door het dorp op zoek naar een bancomat en die is snel gevonden. We rijden het dorp uit op zoek naar hotel “West Wood” . Ik verwacht een groot bord waar we moeten afslaan. Maar waar het weggetje links gaat waar ik denk staat geen bord. Ik check nog eens en moet hier zijn. We rijden de weg in die al snel overgaat in onverhard. We zien een klein bordje West Wood. Dat gaat goed. Het is veel los grove stenen en best intensief om te rijden. Dan check ik nog eens en zie dat we een afslag hebben gemist. We staan in het dorp en moeten draaien en stukje terug. Weer het losse stenenpad maar nu naar beneden. We slaan nu linksaf waar we heen moesten en een stukje verder is een hek met West Wood erop. Het hek is open en we rijden het terrein op en komen op een stennen stuk waar een meneer een quad staat af te spuiten.
De man kijkt ons aan ik zeg dat we willen slapen. Hij belt en een mevrouw komt naar beneden. Ze spreekt geen engels of duits maar ze is wel willend. Met een beetje google translate komen we eruit dat we 1 nacht willen slapen. Ze laat het appartement zien. Maar ik vraag of we hier ergens kunne eten maar dat kan niet. We zeggen ja wij hebben ook niets. Maar ik zeg jij moet toch ook eten kan je voor ons koken. Ze begrijpt het en lacht ja hoor. Maar dan wat en ze belt haar baas die in Uzghorod is en die spreekt engels. Het menu is simpel en ook het ontbijt. Dat is geregeld en wij duiken het zwembad in. Nou ja duiken …… uiteindelijk zijn we door en was best fris ?.
Iets na zes uur komt de mevrouw men een jongeman met het eten. Kip, aardappels groente en een salade. Wat een heerlijk menu met een schitterend uitzicht. O ja en ze komt ook nog wat drinken brengen. Dit is vakantie . dan komen de buren langs waar we een praatje mee hebben gemaakt. Zij hebben een rondje door het dorp gelopen en hebben een ijsje voor ons bij hen. Ook nog een toetje dus.
We ruimen de boel op en doen de wandelschoenen aan en lopen rond de huisjes en komen op een kruising waar de appels naar ons toerollen. Janny gaat naar de boom en ze vallen zo op haar hoofd. Ze neemt er een paar mee. We lopen door en komen over een erf. Er zit een vrouw en speelt een kind. We lopen door en er komt een auto aan. Die stopt op een volgend erf. We lopen er naar toe en de weg houd op maar ik zie een spoor. We lachen vriendelijk en lopen via een spoort langs de groente tuintjes zo weer naar de weg en komen weer in het dorp. Daar komt net een boer met een koe naar zijn kar met twee paarden. Hij wuift vrolijk en we moeten fotos maken. Dan vraagt hij met zijn hand of we wat geld kunnen missen. En dat kunnen we echter heb ik alleen flappe tap geld en geef hem 500 UKR wat omgerekend EUR 15 is en hij kijkt en gelooft zijn ogen niet ik wordt omhelst en krijg een flinke hand druk.
We lopen verder en komen langs het winkeltje waar ze ijsjes verkopen en langs de kerk en komen dan weer bij ons huisje. Heel grote tegenstellingen op een steenworp vanelkaar.
Als ik dit schrijf is het 20.55 en moet ik naar de route van morgen kijken.
PS het eten hoefde niet te worden betaald wat een gastvrijheid
West Wood Apart Hotel
west-wood.com.ua
){kind=link}