Dag 4
We zijn vroege vogels aan het worden. Voor negen uur zaten de eerste kilometers erop. We zijn langs het oude centrum van Krakow gereden naar het laatste stukje snelweg wat we voorlopig rijden. Aan de weg wordt nog druk gewerkt om hem tot aan de Oekraïense grens af te krijgen. Hierna volgt een drukke weg met vele Poolse autohandelaren. Van de drukke weg af rijden we over goede wegen door dorpen en over de heuvels. Na een laatste koffiestop in Sanok rijden we naar de grens met Oekraïne. Hier sluiten we netjes aan. De rij is niet erg lang. Na kwartiertje zeggen de mensen rij maar zachtjes door tot vooraan misschien mag je erdoor. We rijden heeeeel zachtjes tot aan de eerste auto bij de slagboom. Er gebeurt niets. Tot zover goed. De bestuurder van de auto op de eerste plaats doet zijn deur open en kijkt nar ons, achter gaat nog een deur open waar opa uitkomt. De slagboom gat open en zij wijzen dat wij eerst moeten gaan. Binnen het douanegebied rijden we weer heel langzaam tot vooraan. Na kwartiertje gaat ook hier de slagboom open en een Vriendelijke vrouwelijke Douane beambte neemt onze papieren in. Ze controleert de chassis nummers en komt na kwartier weer terug met onze documenten. En nu ?? We kijken achter ons en de chauffeuse wijst naar voren. We lopen de motoren naar loket twee. Hier komt een jonge soldaat naar ons toe en vraagt of we een jachtmes hebben. Ik laat hem het Victorinox 20 in 1 mes zien en hij lacht en vraagt heb je nog een pistool bij je waarop ik nee antwoord. 
Hij wijst op nog twee loketjes welke wij langs moeten. Loket 1 geven we de papieren weer af en na kwartier krijgen we ze weer terug met een extra blaadje met een stempel. Laatste loket alles weer naar binnen. Na vijf minuten gaat loketje open en ze vraagt wat aan mij. Ik ga op mijn knieen en kijk het loketje in. Ik zeg “ goedemiddag” waarop ze in het paspoort kijkt en zegt “ Niederlande” en knal gaat loketje weer dicht. Aan het loketje loopt het nu een beetje op en we praten wat met de mensen. Verder als Amsterdam en Ajax kwamen we niet maar het was gezellig. Na ruim 20 minuten ging het loketje weer open en konden we naar de laatste soldaat waar we ons briefje met stempels hebben afgegeven. Totaal ruim uur 
Douane en dat nog met voorgaan. Na 5 minuten rijden slaan we rechtsaf en rijden in tijd 100 jaar terug weg is weg en de mensen zijn aan het werk op het land. De mensen kijken wat daar nu rijdt en zwaaien vriendelijk, kinderen zwaaien en roepen ons na. We stoppen even bij een boer en boerin. Ik vraag of ik een foto mag maken waarop ze haar duim opsteekt . Uiteindelijk komen we op een kruising en hierna wordt de weg iets breder en wat drukker. We komen in een stad waar we mee in het verkeer gaan om de putten te ontwijken. Het lijkt op het computerspelletje frogs waar je de straat moet oversteken. We raken er aardig bedreven in en al snel halen we de auto’s in omdat het met een motor makkelijker is om de gaten te ontwijken. Aangekomen bij het Hotel worden we vriendelijk ontvangen en worden onze tassen naar de kamer gebracht. De dag van vandaag heeft ons voorbereid op de dag van morgen.